กว่าจะซึ้งถึงหมายแทบตายดับ
ร่างก็นับร่วงโรยโอดโอยใช่
เดินเข้าวัดปฎิบัติธรรมสุดช้ำใจ
ก้าวขาให้แต่ละครั้งก็ยังเซ

อโหสิกรรมท่องไปได้แค่นั้น
แค่จิตหันตระหนักเคยหักเห
ออกนอกทางพุทธาธรรมาเท
หวั่นเป็นผีสาเร่ปนเปกรรม

 

* พิกุลแก้วหายไปไหนมาเนี่ยย..
ผ่านมาหลายปีก่อนยังเห็นเฟซอยู่เลยค่ะ
คิดถึงค่ะ

หากว่าทำได้จริงทุกสิ่งสรรพ
น้องจะขอคำนับมิให้ห่าง
และดำเนินตามต้อยบนรอยทาง
เผื่อจะสร้างนิพพานสราญใจ

สมดุลโลกสมดุลจิตสิทธิ์ศักดิ์
สมดุลหนทางมรรคก็เกิดได้
หากสมดุลพอเพียงเลี้ยงหทัย
โลกเราไซร้สบศานติ์สราญครัน

สิริวตี

  

เพราะกิเลสมากมายในโลกนี้
และปัญญาที่มีสร้างสูงต่ำ
แม้ว่าจิตมนุษย์สุดลึกล้ำ
เมื่อน้อมนำธรรมะประเสริฐแล

ใจมันสู้ใจมันเต้นมิเห็นท้อ
เราก็ต่อสู้ได้คงไม่แย่
ชีวิตไม่จีรังมีผันแปร
ความดีสิแน่วแน่ชั่วนิรันดร์

สิริวตี