เหงาจนเราคิดไม่ออก

เรื่องจบสวยด้วยดีมีความสุข
อิ่มสนุกมุขฮาเงยหน้าหงาย
เรื่องจบเศร้าเฝ้าขุ่นข่มวุ่นวาย
ไห้ฟูมฟายแก้มบวมท่วมน้ำตา

เปรียบละครโขนหนังซังชีวิต
เขาลิขิตเขียนบทกำหนดท่า
จังหวะร้องพ้องรำทำลีลา
เอ่ยจ๊ะจ๋าขับหวานขานขมปน

จีบสองนิ้วพริ้วร่างพลางโปรยยิ้ม
นิ้วแตะนิ่มอกซ้ายแทนหมายสน
สัมผัสเดียวเสียววาบอาบกมล
บานบัดดลรำพันฝันคะนึง

สลับกร่างกรรโชกเสียงโฮกฮาก
กลั้นกระดากสติเร้นเส้นขาดผึง
ตบมือปังดังอลส้นลงปึง
หลอมเป็นหนึ่งรวมกล้าล่าทลาย

ยิบยิบถี่ชี้เดาเงาประหลาด
ลื่นปรูดปราดชั่วแวบแฉลบหาย
สวมม้าบ้องล่องลอยปล่อยโพงพราย
ติดตาข่ายก้มงุดหัวมุดงอ

จะจบสวยจบเศร้าเค้าโครงเรื่อง
เวลาเปลื้องนับนานปานใดก่อ
โขนหนังจบพบทางกระจ่างรอ
จ้องหน้าจอหาวดังเหงาจังเลย

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เหงาจนเราคิดไม่ออก (อ่าน 308 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้