...บทกวี ที่รัก...

...บทกวี ที่รัก...

   แด่...ร้อยร่ำ คำกวี ที่ฉันรัก
ล้าเหนื่อยพัก เอนพิง อิงอักษร
ปลิดเปลื้องความ เปลี่ยวเหงา เศร้าอาวรณ์
ผ่านพัดกลอน อ่อนช้อย ร้อยจำเรียง

   แต่งแต้มศิลป์ จินตนา มาเชื่อมชิด
หวั่นลิขิต อ่อนไหว เกินใจเลี่ยง
ทะยานสูง สู่ฟ้า ร่าเริงเพียง-
สุขสำเนียง เคลียเคล้า พะเน้าพะนอ

   หลับตาเถิด คนดี อย่าลี้ร้าง
ทิ้งเหินห่าง ปัญหา ภาระก่อ
ฟังเพลงกลอน โอบอ้อมฯ กล่อมลออ
กระหวัดคลอ เกี่ยวคล้อง เพียงสองเรา

   เสียงหัวใจ พร่ำเพรียก สำเหนียกรู้
สำนึกสู่ ดวงแด ลึกแผลเก่า
อาบสำนวน กรายกรุ่น อุ่นบรรเทา
สำนักเนา แนบชิด สนิทนาน

   รำพันพจน์ บทกวี คลี่ทายทัก
ทุกหว่างวรรค พร้อยพร่ำ ด้วยคำหวาน
ปลอบประโลม หยอกเย้า เยาวมาลย์
ดับร้าวราน เหนื่อยล้า ปร่าระทม

   แด่ร้อยร่ำ คำกวี รพีพลบ
ถึงตอนจบ อาจรื้น รับขื่นขม
ผิว่าแม้น อ้อยอิ่ง ทิ้งทอดชม
อาจคารม, รอยยิ้ม...รั้งอิ่มเอม

Soul Searcher
Inspired to write 3/1/2019

โอบอ้อมฯ : โอบอ้อมอารี
ก. แสดงนํ้าใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...บทกวี ที่รัก... (อ่าน 460 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้