คนเรานี้ก็แปลกแยกไม่ออก
ปากก็บอกชังชั่วกลัวขมขื่น
แต่กายกลับกระทำย้ำจุดยืน
ความชั่วนั้นดาษดื่นรื้นหัวใจ

หากจะมองอย่างคน"ปลงต่อโลก"
ผู้โชนโชกประสบการณ์ท่านขานไข
อย่าตัดสินเขาเลยยามเปรยไป
ให้อภัยเขาเถิด...มิเกิดกรรม

แต่บางครั้งสังคมดำรงอยู่
จักจำต้อง"เชิดชู"ทุกเช้าค่ำ
สิ่งใดดี..สรรเสริญ...การกระทำ
เพื่อเด็ก-เด็ก น้อมนำ จำสิ่งดี

หากนิ่งเฉยเลยผ่านตามกาลแล้ว
คงมิแคล้วความชั่วมัวทุกที่
ปกคลุมด้วยโมหะและราคี
ยากจะมีความสงบ..ในสังคม


ขออภัย ไม่ได้แต่งกลอนมานานมากค่ะ ทักทายนะคะ