...ศิษย์เก่าศรีธัญญะ รำพึง...

...ศิษย์เก่าศรีธัญญะ รำพึง...

เหตุวานนี้ฟ้าครึ้ม อึมครึมเมฆ
หว่างวิเวกอาวรณ์ พลัดอ่อนไหว
พระอาทิตย์หลบลี้ ลับหนีไกล
ทิ้งอาลัย ไอแดดแผดยามเช้า

พลั้งหลุบหลัวหัวใจ ไปกับฟ้า
หมาดน้ำตาแหมะลง ตรงหัวเข่า
สุดประทังรั้งทุกข์ รุกบรรเทา
เพราะผ้าเราตากไว้ แห้งไม่ทัน

ผ้าเปียกชื้นหืนอับ คับข้องไข
ทั้งชั้นนอกชั้นใน แห้งไหมนั่น
ดั่งนุ่งลมห่มฟ้า ท้าโลกันตร์
เหน็บผ้าเตี่ยวเสี้ยวพัน แค่กันเปลือย

เดินโทงโทง โกงโก้ โชว์กร่อนกล้าม
ทั่วเขตคาม ตามใจ ไปเรื่อยเปื่อย
ฉุกกลึงเกลา เก่าวรรค พักหน่ายเนือย
เฉ่งฟุ่มเฟือยฉ่ำฟ้า...พรากอาภรณ์

...นานๆที ก็ให้คิดถึง สำนวนกลอนแบบ
“ศิษย์เก่าศรีธัญญะ” เหมือนกันนะ...หึหึ
(สงสัยพรรคพวกศิษย์เก่าทั้งหลายจะหายดี
กันหมดแล้วสิท่า หายจ้อยไปหมด)

Soul

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...ศิษย์เก่าศรีธัญญะ รำพึง... (อ่าน 95 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้