@..หวัง..@

หากว่างานก่อสร้างเลิกจ้างแล้ว
คงเห็นแนวเปลี่ยนผันพบวันใหม่
แม้อายุลุล่วงปลดห่วงใย
เหลือห่วงใจเพียงนิดก็คิดเดิน

ลึกลึกล้วนยังมีมากที่หมาย
บอกมิอายเท่าใดแลไม่เขิน
ความรู้สึกรักใคร่ยังไม่เมิน
หนาวสะเทิ้นสะท้านถ้อยหวานมี

ก็ยังคิดแปลกใจทำไมนั่น
แค่ดาวจันทร์เคลื่อนคล้อยล่องลอยหนี
ยังรู้สึกหวามไหวในฤดี
ดั่งวิถีรุ่นสาวเหน็บหนาวกาย

อาจเป็นคนอ่อนไหวว่าใช่แน่
เท็จจริงแท้ยามเยือนเพื่อนสหาย
คำฉอเลาะอ้อนจริงเพื่อนหญิงชาย
รุ่นย่ายายทั้งนั้นเพื่อนกันเอง

เรื่องเข้าวัดเข้าวาไปมาบ้าง
เมื่อปล่อยวางทุกข์ถมมิข่มเหง
สุดท้ายต้องลำพังไปวังเวง
เขาบรรเลงเพลงไห้โลกไม่จำ

หากว่างานก่อสร้างเลิกจ้างแล้ว
ยังมีแววหวานกลืนใจชื่นฉ่ำ
มองดาวเดือนดอกไม้จิตร่ายบำ
วาดถ้อยคำอยู่บ้านเลี้ยงหลานยาย

พิณจันทร์
๖ พฤษภาคม ๒๕๖๒

สุดยอดในยุคนี้ที่คมเฉียบ
หาใดเปรียบงานสร้างช่างทั้งหลาย
ยิ่งทำยิ่งทวีมีมากมาย
ทั้งหญิงชายล้วนเก่งกล้าเป็นอาจินต์

..คงไม่มีใครเลิกจ้างนายช่างใหญ่
อายุใช่ชี้วัดหรือตัดสิน
ยิ่งนานยิ่งฝีมือลือระบิล
เงินหลั่งรินไหลมาพาชื่นใจ
..หากเหนื่อยนักพักบ้างในบางครั้ง
ปลีกตัวนั่งเขียนกลอนชวนอ่อนไหว
ทักทายดาวดวงจันทร์อันอำไพ
ยิ่งสดใสเบิกบานเนิ่นนานปี
..