@..ซังคนหลายใจเด้...@
ซังคน หลายใจพูดไม่นิ่ง
หลายสิ่ง ผ่านมาระอาเหลือ
แสร้งโง่ จับต้นชนปลายเจือ
แสนเบื่อ ยิ่งนักไม่จักจำ
มีมาบ่อย เกินไปลวงให้เห็น
เหมือนเป็น ดั่งใจให้ถลำ
มิรู้ ทำไมให้กระทำ
เจ็บซ้ำ ซ้ำซากฝากแผลใจ
เกินจะฟัง อีกหนเหมือนคนบ้า
คอยมา หยอกเย้าเหงาครั้งใหม่
เหมือนมิเคย ทะลวงเจ็บทรวงใน
เหมือนใช่ อีกครั้งพังกำแพง
แล้วสัญญา อีกครั้ง และอีกครั้ง
พลาดพลั้ง สุดท้ายคล้ายกำแหง
มินาน โอดโอยใจโรยแรง
สาปแช่ง คำหวานเผาผลาญตน
ซังหลายใจ ผ่านมา ดั่งว่าเข็ด
น้ำตาเล็ด มากมายตั้งหลายหน
แต่ก็ยัง ปรากฏว่าอดทน
เกิดเป็นคน ทำไม อ่อนใจจัง
จากนี้ไป คงเห็นเป็นอย่างนั้น
เป็นอย่างวัน ผ่านมาน้ำตาหลั่ง
วันนี้อยาก จะร้องให้ก้องดัง
โอ้ยว่าซัง คนหลายใจ ใช่ฉันเอง.
พิณจันทร์
๓๐ พฤษภาคม ๒๕๖๒
