บอกเดือน

๐ เดือนเจ้าเอยแฝงฟ้าช้าช้าก่อน
ทินกรอย่าด่วนเยี่ยมส่วนสรวง
ยามแสงแดดแผดพร่างเดือนพรางดวง
มิได้ห่วงทรวงดินถวิลปอง

๐ เถิดจะเฝ้ารอคอยเจ้าลอยเลื่อน
กลับมาเยือนแย้มหนคลายหม่นหมอง
ครั้นค่ำคืนตื่นตาผวามอง
กลับมิส่องแสงเยือนโอ้เดือนแรม

๐ ลุคาบกาลผ่านคล้อยยังพลอยคิด
ได้เพียงพิศ เพียงฝันรอจันทร์-แจ่ม
แม้ฟากฟ้าหม่นอับ ยังวับแวม
แต่ “จันทร์” แกมใจกลับมาดับวาย

๐ หรืออาจเอื้อมเชื่อมฟ้าชนหล้าต่ำ
อันเหลื่อมล้ำก้ำกึ่งสุดพึงหมาย
เจ้ามิเคยโชนช่วงในทรวงชาย
ผู้ซึ่งหลงงมงายเพียงฝ่ายเดียว

๐ ถวิลพักตร์ผ่องพรรณอย่างหวั่นไหว
เหมือนห่างไกลสุดหล้าภูผาเขียว
ก่อกำแพงกักกั้นเกินฟั่นเกลียว-
ร้อยไมตรีรั้งเหนี่ยวมาเกี่ยวกัน

๐ ฤๅชังพี่เสียแล้ว จึงแคล้วคลาด
โอ้ “ดวงมาส” มาหมางปิดทางฝัน
เถอะจะคอยตราบนี้ชั่วชีวัน
เพื่อรับทัณฑ์ทรมาจนสาใจ

“ดวงมาส”, “จันทร์” = นางอันเป็นที่รัก
#ไพร