สงเอ๋ยสงกรานต์
เพิ่งพ้นผ่านไปนั่นฉันอบอุ่น
ญาติโกโหติกาพาละมุน
เคล้าเคียงคุ้นสุขใจหาใดปาน
เติมพลังฝังฝากลงรากลึก
เพิ่มผนึกพี่น้องปองผสาน
จิตข้นเข้มเต็มเปี่ยมเตรียมทำงาน
ไม่ขี้คร้านพ้นทุกข์ดลสุขเอย

บินหลา

 

ฝอยเอ๋ยฝอยทอง
ไปคะนองอยู่ไหนไม่กลับบ้าน
คิดถึงเจ้าเฝ้าจ้องนั่งมองจาน
หายไปนานหนนี้ไร้วี่แวว
เคยเคลียคลอประจำทุกค่ำเช้า
เรียกหาเจ้าห่วงจังทนนั่งแกร่ว
ห้องเหว่ว้าพาเหงาไร้เงาแล้ว
ขาดเจ้าแมวนอนข้างอ้างว้างเอย

ละอองดิน

 

 

วันเอ๋ยวันหยุด
ฉันแสนสุดดีใจได้พักผ่อน
วันหยุดมีสี่วันฉันจะนอน
เพราะมันร้อนจริงเหลือเบื่อเดินทาง
บอกเพื่อนพ้องน้องพ่ออย่ารอนะ
"บินหลา"จะขอตัวทั้งหัวหาง
ต้มมาม่าไวไวให้ท้องกาง
เพื่ออำพรางเกลื่อนกลบหลบหนี้เอย

บินหลา

 

 

คิดเอ๋ยคิดถึง
ใครคนหนึ่งเหินห่างทางเคยฝัน
เมื่อคราก่อนวอนไว้ไม่ทิ้งกัน
บัดนี้หันหนีหน้าไม่มาเคียง
ตั้งกระทู้รู้ได้ไม่เหมือนเก่า
ไร้คนเฝ้าตามฉกต่อถกเถียง
ดอกสร้อยเศร้าเหงางันรำพันเพียง
ร่ำร้อยเรียงรินร่าย  คล้ายเพ้อเอย

ดารกะ

 

พอเอ๋ยพอเพียง
เพราะเคยเดียงไม่เป็นท่ามาก่อน
ถูกสกรัมยำยุ่มตะลุมบอน
กลับไปนอนอมเมี่ยงนั่งเลี้ยงควาย
โดนอีกรอบบอบช้ำโทษสำเร็จ
ต้องระเห็จเถื่อนถกหกล้มหงาย
หยุดแต่งพอขออ่านเพียงผ่านกราย
เห็นเดือนพรายดาวพิศ คิดถึงเอย

 

รพีกาญจน์

 

เลอะเอ๋ยเลอะเลือน
คิดถึงเดือนหรือดาวเอาให้แน่
ขออ้ายอย่าใจสองต้องถ่องแท้
ไยปันแปรดวงจิตคิดให้ดี
ก่อนอ้ายบอกว่าปลืมลืมแล้วเหรอ
คนเสียงเหน่อห่วงใยสาวชัยศรี
พอดวงดาวเข้ามาเปลี่ยนท่าที
ทิ้งเดือนนี้หรือไรใจร้ายเอย

เดือน

 

ยืนเอ๋ยยืนยัน
สัจจะมั่นเหนี่ยวแน่นแกนสังขาร
จนเน่าเหม็นเป็นดินเหลือวิญญาณ
มินิพพานสมจิตชีวิตยัง
สู่ด้าวแดนแถนสถลวิมลเขป
สุดแต่เทพอินทร์พรหมยมจับขัง
เรียกหนึ่งร่างพร่างพราวดาวเดือนดัง
เรียกกี่ครั้งเพียงชื่อคือเธอเอย

 

รพีกาญจน์

ปู่เอ๋ยปู่ปรางค์ฯ
กล้าขอนั่งข้างข้างอย่าขว้างหิน
อาการปู่ดูโหยแรงโรยริน
แมลงวันเจ้าถิ่นเริ่มบินตอม

เป็นอะไรมากไหมได้เรียกหมอ
คนเคยหล่อบัดนี้ดูดิหง่อม
นั่งสะอึกงึกงักสะบักสะบอม
เคี้ยวซะหน่อยใบกระท่อมย้อมใจเอย

 

กราบสวัสดีครับท่านปู่ปรางค์

 

ไก่เอ๋ยไก่ขาว
ผิวผ่องพราวเต่งตัวแต่หัวหาย
ทั้งเท้าสองต้องกุดหลุดจากกาย
เอาย่างขายหอมกรุ่นคุ้นกันดี
อร่อยล้ำฉ่ำชุ่มเนื้อนุ่มนิ่ม
พร้อมน้ำจิ้มถูกใจคนไทยนี่
ใครพบเห็นเมตตาโปรดปรานี
ช่วยซื้อทีไก่ห้าดาวสาวดินเอย

ละอองดิน

 

ตายละวาทู้ขายของ....กำ

 

วันเอ๋ยวันจันทร์
มานั่งปั่นกระทู้ดูห่อเหี่ยว
ส่ายตาจ้องมองไหนให้ซีดเซียว
แดดายเดียวร้อนรุ่มแสนกลุ้มใจ
จะมองซ้ายย้ายขวาพาอ้างว้าง
สุดปลายทางวังเวงโหวงเหวงไหว
จวบตะวันหลั่นแรงแสงรำไร
คิดถึงจังคนไกลห่วงใยเอย

ดารกะ

 

 

กรรมเอ๋ยกรรมเก่า
นี่ตัวเราคงสร้างอย่างมหันต์
หรือประหารผลาญพร่าคร่าชีวัน
พรากลูกแก้วเมียขวัญของท่านใด
จึงตามย้อนป้อนปนบนวิถี
โศกโศกีอมทุกข์มิสุขใส
หลากหลายเรื่องเคืองขุ่นวุ่นวายใจ
มีบ้างไหมของขลังแท้...แก้กรรมเอย

ละอองดิน

 

 

ปวดเอ๋ยปวดหัว
ยุ่งเนียนัวหนาหนักนักรถฉัน
หัวเทียนไฟไม่จ่ายถ่ายน้ำมัน
พวงมาลัยไม่หันคันเร่งจม
เติมน้ำมันวันละถังยังกะซด
คัสซีคดล้อบิดจอดติดหล่ม
ควักกระเป๋าทุกวันพานอกตรม
อยากเป็นลม พ.ร.บต้องต่อเอย

ดารกะ

 

ทิ้งเอ๋ยทิ้งเถอะ
รถรุ่นเดอะเทอะทะพระเจ้าเหา
หนักกว่าตันคันโตโอ้ไม่เบา
เว้นวันเข้าอู่เช็คช้ำตรมตรอม
ถวายวัดตัดใจให้ขรัวขับ
เดินเท้ารับนิมนต์จนผ่ายผอม
หลังคาออกถอกดินใส่ยินยอม
ใช้ปลูกหอมผักชีดีกว่าเอย

 

รพีกาญจน์

 
 

ปี้เอ๋ยปี้หนาน
ที่กล่าวขานคำถ้อยข้อยเห็นด้วย
ถวายวัดดีกว่าไม่พารวย
ทุนรอนหดรถซังกะบ๊วย ซวยทั้งปี
วัดจอมทองน้องรู้อยู่บ้านเหนือ
จะเอื้อเฟื้อนำส่งตรงถึงที่
จากใต้ไปปลายทางอย่างดิบดี
แต่ต้องมี ค่าบริการล้านห้าเอย

ดารกะ