คืนจันทร์

๏ คืนนี้จันทร์นวลผ่อง   
แต่มองแล้วคิดถึงเธอ
ตัวฉันยืนมองเหม่อ 
ถามคนดีอยู่ที่ไหน
วอนสายลมพัดแผ่ว 
กระซิบแว่วถ้อยคำไป
บอกเธอว่าคนไกล     
ใจมีแต่ความคิดถึง


๏จันทร์เจ้ารู้หรือเปล่า   
ว่าฉันเหงาเฝ้าคะนึง
เธอบอกสักวันหนึ่ง 
ไม่ไปลับจะกลับมา
คืนนี้ฉันรอเธอ   
อยากเสนอคำเดียวว่า
จะรอเธอจนกว่า 
ค่ำคืนนี้ไม่มีจันทร์


๏ รักรักเธอหมดใจ   
บอกเอาไว้สำหรับฉัน
ซาบซึ้งเพียงซึ่งกัน 
อยู่กับจันทร์เหมือนดั่งเคย
อยากฟังซ้ำคำเดิม   
ไม่ต้องเพิ่มคำเอื้อนเอ่ย
บอกรักทุกวันเลย   
พูดเปิดเผยในอ้อมแขน


๏ จันทร์เจ้ารู้หรือเปล่า 
ว่าฉันเหงารักขาดแคลน
ไม่มีใครทดแทน   
ฉันรอเธอเสมอมา
คืนนี้ฉันรอเธอ     
ยังเพ้อเจ้อคำเดียวว่า
จะรอจนชรา   
ถึงภพหน้ายังว่ารอ ๚ะ๛



 

   เพื่อนกูไม่ทิ้งมึง


๏นักเลงกลอนนอนช้ำต้องบำบัด
คอยขจัดปรับปรุงความฟุ้งซ่าน
เนื้อหัวใจมีต่อมทรมาน
ต้องจัดการขูดลอกเอาออกไป

๏ทำให้เขียนกลอนรักเคยหวานชื่น
ต้องกล้ำกลืนติดขัดจัดไม่ไหว
ถ้าเขียนกลอนเจ็บช้ำระกำใจ
เหตุไฉนเหมือนเล่น หรือเป็นเพราะเธอ 

๏สุดท้ายการเขียนกลอนดุจมีเพื่อน
ที่ไม่เคยลืมเลือนกันเสมอ
อยู่ชิดใกล้ไม่ยากถ้าอยากเจอ 
เขียนเพ้อเจ้อพลาดพลั้งก็ยังมี

๏ทั้งความสุขทุกข์ใจไม่ถือสา
กลัดกลุ้มระบายมาทุกข์พาหนี
พบความสุขอิ่มเอมร่วมเปรมปรีดิ์
บอกอีกที..เพื่อนกูไม่ทิ้งมึง๚ะ๛



 

      ใจเอย

๏ แอบเก็บไว้ในอก พูดไม่ออก
  ยากจะบอกทั้งที่รักเป็นหนักหนา
 ใจเอยหวัง ห้ามกันหมดปัญญา
รักเกินกว่าสอนใจบอกให้ฟัง

๏ เธอนั้นมีเจ้าของก็เห็นอยู่
  ถึงจะรู้ ว่าไม่ดีไม่มีหวัง
 ช้ำยอมช้ำซ้ำซากหลากภวังค์
กอดหมอนน้ำตาหลั่ง รักฝังใจ

๏ เหลือเพียงเงาเอื้อมคว้าผวาหวาด
  รู้หรือเปล่าว่าฉันขาดเธอไม่ได้
 ปลายทางรักเลิกคบก็จบไป
หรือจะเป็นอย่างไร ไม่รู้เลย

๏ ใจเอยต้องอ่อนแอยอมแพ้พ่าย
  รักต้องเจ็บปานตายมิวายเฉย
 ขอเพียงรักซ่อนเร้นเหมือนเช่นเคย
เจ็บแค่ไหนลงเอย ฉันรักเธอ ๚ะ๛



 

หลุมรักหลุมพราง

๏ตกหลุมรักไม่แปลกไม่แตกต่าง
เหมือนกับตกหลุมพรางที่วางล่อ
ตกลงไปใจสั่นประหวั่นรอ
ดีหรือร้ายไม่ท้อไม่พอกลัว

๏มันตื่นตาตื่นใจตื่นไปหมด
ภาพปรากฎเรื่องใดอยู่ในหัว
หลุมรักก็สุขสันต์ต้องพันพัว
เป็นหลุมพรางใกล้ตัวมิกลัวเลย

๏อะดรีนาลีน ไหลลื่นเมื่อตื่นเต้น
ยากแค้นแสนลำเค็ญรู้เห็นเฉย
หลุมอะไรหมายลองถ้าของเคย
ความเร้าใจเกินเอ่ยละเลยกล

๏ส่วนจะทุกข์สุขไหมก็ใช่ว่า
เรื่องตรงหน้าต้องเสี่ยงไม่เกี่ยงผล
จะหลุมรักหลุมร้างหลุมพรางทน
คงต้องทำตัวตนให้ทนทาน

๏เพราะที่ไหนมีรักมักมีทุกข์
ยากจะมีความสุขทุกสถาน
สนามรักส่วนใหญ่ ไม่ใช่วิมาน
สนองความต้องการได้ทุกคน

๏ตกหลุมรักหลุมพรางที่กางล่อ
ตั้งสติก่อนไปต่อย่อมส่อผล
อย่างแรกควรรู้จักรักตัวตน
ก่อนดิ้นรนรักใครตามใจเอย๚ะ๛ 5/5/67



 

บนทางบางเส้น รองเท้าคนละคู่ แต่เดินหน้าไปได้ไม่เหมือนกัน..


           ก้อนหินสิ้นใจ

๏ ดีกับเธอเนิ่นนาน ชั่วกาลเวลา
  หวังเธอเปลี่ยนใจมาเห็นค่าฉัน
 เหมือนก้อนหินทนทานอยู่นานวัน
ถ้ามองกันเหมือนเล่นมิเป็นไร

๏ แต่แล้วทุกสิ่งก็ ฟ้องทุกอย่าง
  ว่าฉันสิ้นหนทางจะสู้ไหว
 แค่ก้อนหินริมทางยังห่างไกล
คิดเปลี่ยนใจใครพร้อมมายอมฟัง

๏ แค่เศษคำว่ารักกัน เรื่องมันยาก
  ถึงแม้อยากได้ยินคงสิ้นหวัง
 ความต้องการปะทุ รอผุพัง
ทุ่มเททั้งชีวิตยังพังทลาย   

๏ อดทนจนคนข้องใจทำไมอยู่
เพราะก็รู้ขืนไปใจสลาย
ยอมเอาใจซื้อใจหวังบั้นปลาย
เธอไม่หน่ายหันหน้าเหลียวมามอง

๏ เปลี่ยนใจคนไม่รักให้รักตอบ
  คนไม่ชอบให้ชอบตอบสนอง
 เหมือนความฝันมากมาย วุ่นวายก่ายกอง
คิดจับต้องเลือนรางไร้ทางเอย ๚ะ๛