เคยเป็นเด็กฝึกใหม่อยากใคร่เขียน
เป็นนักเรียนฝึกใหม่ครูใคร่สอน
กว่าจะได้ความรู้อยู่เว้าวอน
ต้องออดอ้อนตามติดสถิตย์ครู

มิใช่ว่าเขียนส่งมิลงหลัก
ไม่ประจักษ์แผนผังเรือนรังหรู
ไม่มองคำสัมผัสจัดพร่างพรู
เสียงกราวกรูแนะให้แล้วไม่ฟัง

ฉันทลักษณ์สัมผัสวางจัดให้
เพราะอะไรไม่มองจดจ้องหลัง
เขียนแล้วขับเสภามาประดัง
ผิดแผนผังตรงไหนกลับไปมอง

ดูยังเห็นเป็นใหม่อภัยก่อน
แค่เพียงจรไปเยือนบ้านเพื่อนผอง
มิกล้าบอกผังใดให้เรืองรอง
แต่รุ่นน้อง ศึกษาปัญหามี

เขียนอะไรก่อนวางสรรสร้างศิลป์
สัมผัสยินวางไหนอย่าได้หนี
ทุกข้อห้าม ตามใจสิ่งไม่ดี
ครูแนะชี้ ลืมหลงแก้ส่งไป

กลอนแปดเก้าสิบคำจดจำมั่น
หกบทนั้นสัมผัสเดิมจัดให้
สัมผัสซ้ำ สัมผัสเลือน เสมือนใจ
หรือกลอนใหม่ไม่มีที่ผังเอย
 
พิณจันทร์
14 กันยายน 2565
(ข้อยไปอ่านมา ข้อยสูนน..เนาะ ฮ่าๆ)