..ขอขมาคงคานาง..

คลื่นขานขับน้อมนบกระทบฝั่ง
กระทงยังส่องแสงอย่างเเข็งขัน
ระยิบระยับวับแวมแต้มแสงจันทร์
คล้ายสวรรค์ประดับประดาคราได้ยล

เจ้าพระยาบ่าไหลในคืนค่ำ
หวานลำนำฉาบคลื่นท่ามคืนหม่น
สิบห้าค่ำเดือนสิบสองน้ำนองบน
หลายแห่งหนน้ำหนอรอระบาย

เจ้าพระยาแม่เอ๋ยมิเคยหลับ
แม่คอยรับน้ำหลากมากเหลือหลาย
สุดกำลังโอบกอดเล็ดลอดกาย
รวมเป็นสายน้ำตาบ่าท่วมเรือน

เจ้าพระยาขุ่นเคืองหนอเรื่องไหน
เสียงร่ำไห้แว่วดังคนหลังเขื่อน
น้ำทะเลหนุนซ้ำกระหน่ำเยือน
ผู้คนเหมือนกล่าวหาเจ้าพระยานอง

สิบห้าค่ำจันทร์ฉายคลายเมฆฝน
น้ำหลากจนเจ้าพระยาอุราหมอง
หากแม้นแม่แลหันจันทร์เรืองรอง
ลูกหมายปองแสงนั้นน้อมวันทา

จึ่งก้มกราบแม่เอ๋ยเคยกล่าวโทษ
ขุ่นเคืองโกรธลูกไปยกให้หนา
ดื่มกินอาบปลูกใช้น้ำไร่นา
ขอขมาสิ่งใดทำไม่ดี

พิณจันทร์
8 พฤศจิกายน 2565