ความคิดถึงเก็บงำเราจำได้
วันผ่านไปปีล่วงยังห่วงหา
รางเลือนร้างห่างหายสุดสายตา
พร่ำพรรณารันทดเป็นบทกลอน
ด้วยภาระหน้าที่คงมีมาก
ต่างลาจากตลอดให้ทอดถอน
ร่วงโรยร้างรักกานท์ร้าวรานรอน
จนอกอ่อนอ่วมช้ำเกินทำใจ
ตะวันเคลื่อนเลือนหายกลับกลายสู่
เช้าครองคู่..ฟ้าแจ้ง..แสดงใหม่
กวีรั้งฝังจิตสถิตย์ใน
เคียงชิดใกล้..ประดับ..คู่กับกลอน
Jannjao