ก็เท่านั้น..

เมื่อถูกบ่วงห่วงใยถึงใครหนึ่ง
เพียงนึกถึงว่าเขายังสบายดี..นี้แค่ไหน
ครั้งเคยร่วมอยู่..แล้วต่างคนก็ต่างไป
ตามแต่ทางของใครและของมัน

ด้วยเหตุด้วยปัจจัย..
จึงต่างคนต่างไปค้นหาฝัน
ตามทางของตนหลุดพ้นกัน
ทางรักมันสั้น...และต่างคนก็รั้นกันเหลือเกิน

แห่งเหตุแห่งผลของคนต่าง
ความอ้างว้างเพื่อนเก่าเรานานเนิ่น
กวักมือเรียกเพรียกหามาเชื้อเชิญ
เธอจงเดินสู่เหงาที่เฝ้ารอ

ฉันจึงตอบความเหงากลับไปว่า
คนเราต่างดอกหนาอย่าร้องขอ
ใช่อย่างฉันจะขี้เหงาและทดท้อ
ฉันจะหัวร่อในชะตานะ..เธอดู

เพียงแค่ความผูกพัน
แต่มิได้ผูกกัน..มันหดหู่
ตามประสาเมตตาของมนุษย์..นะโฉมตรู
เพียงห่วงอยู่เท่านั้น..จงเข้าใจ

อยากฆ่าฉันนั้นหรือ..ความเหงา
จะบอกเล่านะ..ว่าฆ่าด้วยรักกำเนิดใหม่
ที่สร้างเพียงรู้สึกนึกถึงใคร
แต่ไม่ได้ครองอยู่จะคู่กัน

สร้างรักมาให้บรรจบ
ให้เพียงพบเพื่อลาก็เท่านั้น
รักที่ได้เพียงแค่รัก..ไปวันวัน
มิใช่รัก..ที่อยู่ด้วยกัน..นั่นล่ะเหงาที่ร้าวราน

masapaer

...เ ส้ น คั่ น บ า ง ๆ...
ในความสัมพันธ์ที่มากด้วย"เวลา"
.....เ ป็ น ตำ น า น.....
ในยามที่รู้สึก..คิดถึง..และโหยหาวันเก่าๆ

ดังใบไม้แห้งที่ร่วงโรยด้วยสายลมเพียงเบา-เบา
ทิ้งร่องรอยให้กาลเวลาช่วยขัดเกลาจึงลางเลือน

อาจแค่เหมือนจะ...คิดถึง "ก็เท่านั้น"
เพราะความทรงจำ...มันยังไม่สูญหาย
กาลเวลายังทำหน้าที่..ลบเลือนต่อไป
และฉันยังคงต้องใช้"ชีวิต"อยู่เช่นเดิม.

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ก็เท่านั้น.. (อ่าน 3160 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้