...ชั่วนิจนิรันดร...(ย้อนอดีต)

...ชั่วนิจนิรันดร...(ย้อนอดีต)

“...ฉันรักเธอแม้เทียบเสมอกับดวงชีวิต
รักเธอชั่วนิจนิรันดร
แม้เธอห่างไกลใจก็หวงห่วงนิวรณ์
ถึงแม้ม้วยมรณ์ ไม่ถอนรักที่มี

รักฉันนั่น เหมือนดั่งตะวันมั่นรักฟากฟ้า
รักดังหมู่ปลารักวารี
เหมือนดังกับแหวนแสนจะรักแก้วมณี
เหมือนขุนคีรีสวาทพื้นดินเดียวกัน

มากมายราวกับห้วงมหรรณพ
มิรู้จบดังกับมีทำนบกั้น
แต่มั่นคงเหมือนดั่งสิงขร ซ้อนแผ่นดินนั้น
ทั้งความซื่อสัตย์ มัดใจคงมั่น
ดั่งตะวันซื่อต่อฟ้า

ฉันรักเธอ แท้จริงเสมอไม่ลวงให้หลง
รักฉันมั่นคงดังวาจา
เห็นใจฉันเถิดหนอ ขอมอบไว้ให้สัญญา
ฉันจะบูชาชั่วนิจนิรันดร
ชั่วนิจนิรันดร ชั่วนิจนิรันดร...”
[ชั่วนิจนิรันดร : คำร้อง/ทำนอง : พยงค์ มุกดา]

   อรุโณทัยทอแสงแห่งรัก
โผล่มายิ้มทายทักเหมือนรักเก่า
ที่แม้เนิ่นนานนั้นมิบรรเทา
ยังความเศร้าส่งคะนึงถึงมิลืม
   คราหวนอ่านอักษรกลอนลายสือ
มักคุ้นคือรสสวาทเยิ้มหยาดปลื้ม
คอยสอดแทรกทรวงผสานคำหวานยืม
พจน์ด่ำดื่มพร่างฝันพรรณนา
   พร้องเพรียกกาลพักสะดุดหยุดกับที่
เพื่อวารีพลิกฟื้นพื้นภูผา
ด้วยงดงามความรักมั่นศรัทธา
ย้อนเวลาคืนสู่ฝัน…นิรันดร

  ย้อนรอยอดีตเรื้อง………..บรรเลง
คลอสดับเสียงเพลง.…….…เก่าละเน้อ
ระบายบอกรักเกรง…………ร้างกร่อย
ได้แต่เขียนกลอนเพ้อ………พลอดฟ้าอุษาสาง

…ย้อนกลับไปอ่านกลอนเก่าๆ
พร้อมฟังบทเพลงซึ้งๆ กับเสียงใสๆ
เป็นธรรมชาติของนักร้องสมัครเล่น
เลยอดไม่ได้ที่จะหยิบกลอนเก่ามาปัดฝุ่น
ขัดเกลาใหม่มาลงอีกครั้ง…

โซ…เซอะเซอ
14 พฤษภาคม 2568

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ...ชั่วนิจนิรันดร...(ย้อนอดีต) (อ่าน 96 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้