จตุรงคยมก

[จะตุรงคะยะมก]
น. ชื่อกลอนกลบทโบราณ
มีบังคับพิเศษคือ
ทุก ๆ ๒ บทให้ใช้ภาษาบาลีแต่งวรรคแรกทั้งวรรค
และวรรคที่ ๒ เฉพาะจังหวะแรก

ตัวอย่างว่า

ภุมมาจายันตุเทวา
ภุมมะจาเจ้าที่บดีสูร
อารักษ์เรืองฤทธิ์เดชเกษสกูล
อันเรืองรูญรังษีระวีวร.
(ชุมนุมตำรากลอน)


กลบทจตุรงคยมก 
"กลบทศิริวิบุลกิตติ์"
โดย หลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

# ยักขะคันธรรพนาคา 
ยักษ์คณาคนธรรพ์อันเสร็จสรรพ ทั่วโลกล้วนนาคครุฑมนุษย์นับ     
เที่ยวเลี้ยวลับเลื่อนล่วงจงจ้วงใจ
     
# มามุ่งมองย่องหยิบเปนทิพญาณ
 มากมาดหมานหมายจิตรเราพิสไมย
แจ่มแจ้งจิตรใจจัดศรัทธาใน       
จอดจริงใจจิตรมั่นกตัญญู



จะขอ นำเสนอ ในรูปแบบ  กลอนหก ครับ

@ รักเมตตา พาปันแบ่ง
รู้"มั่น"แต่ง สรรค์สร้าง"สรวง"
ตัด"กู"นั้น บั่นหลอกลวง
"ตน"ก่อหน่วง ถ่วงเกื้อกูล

@ รักเมตตา อารีก่อ
เร่งมุต่อ "รัก" บ่สูญ
ตัว"กู"พลัน สรรค์จรูญ
"ตน"ก็พูน สงบครัน