…ปล่อยความคิดปลิดปลิวไปกับ “ความรัก”…

…ปล่อยความคิดปลิดปลิวไปกับ “ความรัก”…

หว่างความคิดปลิดปลิวละลิ่วล่อง
คอยปิดป้องห้องใจไม่หวนถึง
แต่หัวใจเจ้ากรรมทำดื้อดึง
แอบคะนึงย้อนยิ้มพริ้มละไม

อ่านงานเขียนของเรามิเข้าท่า
เหมือนคนป่าเข้ากรุงฟุ้งฝันใฝ่
อยากจะเป็นนักเขียนเพียรเท่าใด
แต่ชื่อชั้นยังห่างไกลใครใครนัก

อ่านงานเขียนคนอื่นตื่นตาทึ่ง
ช่างลึกซึ้งทรวงซอนดุจศรปัก
อธิบายขยายความนิยามรัก
แม้นประจักษ์ขจ่างแจ้งเสียดแทงใจ

“ความรักไม่ต้องการแค่วันเดียว
ความรักไม่ต้องเกี่ยวกับวันไหน
ความรักไม่ต้องมีเวลาใด
ความรักไม่ต้องใช้ให้ใครชี้

ความรักไม่ต้องมีข้อวิจารณ์
ความรักไม่ต้องการการกดขี่
ความรักไม่ต้องให้ใครตราตี
ความรักไม่ต้องมีเส้นพรมแดน

ความรักไม่ต้องรอข้อพิสูจน์
ความรักไม่ต้องพูดอันแบบแผน
ความรักไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
ความรักไม่ต้องแค่นหัวใจคน

ความรักไม่ต้องการการเป็นต่อ
ความรักไม่ต้องรอขอเหตุผล
ความรักไม่ต้องย้ำความมีจน
ความรักไม่ต้องทนที่จะรัก

ความรักคือหัวใจให้แก่กัน
ความรักคือนิรันดร์มั่นสมัคร
ความรักคือศรัทธาสามิภักดิ์
ความรักคือความประจักษ์ในใจเรา

ความรักคือนิยายไร้นิยาม
ความรักคือความงามใช่ความเขลา
ความรักคือหมอกควันอันบางเบา
ความรักคือการเฝ้าเข้าใจกัน

ความรักคือสำเนียงเสียงปลอบปลุก
ความรักคือความทุกข์และสุขสันต์
ความรักคือเสน่ห์หาสารพัน
ความรักคือความฝันอันตราตรู

ความรักคือศิลปะของหัวใจ
ความรักคือสายใยโยงใจอยู่
ความรักคือการให้ไม่หมายรู้
ความรักคือใจผู้รู้ค่ารัก”

[ บทกวี “ความรัก” : โดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ]

“…อยากให้รู้ว่ารักสักเท่าฟ้า
หมดภาษาจะพิสูจน์พูดรักได้
เต็มอยู่ในความว่างกว้างและไกล
คือหัวใจสองดวงห่วงหากัน…”

[ บทกวี “บนลานอโศก” : โดยท่านอาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ]

…อ่านกี่ครั้งก็ยัง ซาบซึ้งตรึงตรามิราเลย…

โซ…เซอะเซอ
25 พฤษภาคม 2568

	ผู้เขียน	หัวข้อ: …ปล่อยความคิดปลิดปลิวไปกับ “ความรัก”… (อ่าน 278 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้