เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนงอนง้อ => ข้อความที่เริ่มโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 11 กันยายน, 2556, 03:11:35 PM



หัวข้อ: มรสุม
เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 11 กันยายน, 2556, 03:11:35 PM
 
(http://upic.me/i/91/10013524_1427244554200825_415089959213692386_n.jpg) (http://upic.me/show/51051602)
มรสุม
...
มรสุมรุมเร้าเสาหักโค่น
เสียงตะโกนกึกก้องเราต้องสู้
ยืนตั้งรับขับเคี่ยวเคี้ยวศรัตรู
กำลังรู้น้อยนิดคิดโรมรัน
......
ถอยก็ตายวายวางขวางยิ่งแย่
นิ่งแน่แท้แดดิ้นสิ้นอาสัญ
ฟ้ามืดมิดจิตตก..อกจาบรรณ์
ท้ายเรือสั่นสมอส่ายกายสะท้าน
.......
เมฆทมึนหม่นมัวทั่วสารทิศ
สายนทีวิกฤตสิทธิ์ประหาร
ลมกระโชกเกาะแก่งเป็นแอ่งธาร
มือขนานยื้อยุดฉุดเชือกลง
.....
เสากระโดงเซซัดสะบัดเหวี่ยง
ฟ้าเปรี้ยงเปรี้ยงเยี่ยงผ่าลาลื่นหลง
เรือลำน้อยด้อยสมอขอแค่ทรง
ยืนทะนงองอาจสู้ขาดใจ