|
หัวข้อ: วิกฤตมักมีโอกาสเสมอ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13 มกราคม, 2559, 08:21:55 PM ปู่เคยเล่า... ยุคปะเก่าเข้าศึกฝึกทหาร แผนรบพุ่งมุ่งฟันประจัญบาน หนีซมซานแพ้พ่ายค่ายพังภิน ผ้าติดเนื้อเสื้อตัวหัวไร้หมวก แบบสะดวกเดินป่าภูผาหิน ค่ำที่ไหนนอนนั่นแบ่งปันกิน ชีพไม่สิ้นดิ้นรนสู้ทนไป เทข้าวสุกตากแห้งแจงใส่ปาก อมกันอยากกลับกรอกกระบอกไผ่ เวรระวังค่ำคืนพรางฟืนไฟ แสงบอกให้ศัตรูรู้เขตคาม พ่อเคยเล่า... ญี่ปุ่นเข้าขอผ่านดานสยาม กราดปืนกลบนบินยินคำราม บอมบ์ตูมตามฝรั่งชุลมุน รุกเร็วคืบสืบไวไร้ต่อต้าน ขาดอาหารเสบียงเกลี้ยงส่งหนุน สุกสดแห้งแฟงฟักเก็บกักตุน กินมื้ออุ่นบูดเย็นเหม็นขว้างปา จ้างไม่อั้นทันทีตีกระป๋อง เอาข้าวของบรรจุแจกแนวหน้า โอกาสอวยรวยแท้แต่นั้นมา คือผู้ค้ายิ่งใหญ่ไทยวันนี้ รพีกาญจน์ ได้ข้อคิดจากคอลัมน์"คนปลายซอย" นสพ.ไทยโพสต์ 13 มกราคม 2016 |