|
หัวข้อ: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 12 กันยายน, 2557, 08:27:55 PM สวรรค์ !!! (กลอนหก)
...ค่ำเช้า เจ้าผ่าน ผู้คน................ไย"จน" น้ำใจ นักหนา สวรรค์ ที่แท้ ใกล้ตา....................รอท่า รับเจ้า เนาพลัน ...ทางสวรรค์ ใช่ไกล เวียนวก........ฤๅรก วิบาก ยากฝัน แท้"รัก เมตตา" ต่อกัน.................ในทุก สิ่งสรรพ์ สวรรค์เอง สวรรค์ !!! (กาพย์ยานี ๑๑) ...ค่ำเช้า เจ้าผ่านคน......ไยจึ่งจน น้ำใจหนา สวรรค์ สิใกล้ตา............เปิดรอท่า เจ้าเนาพลัน ...สวรรค์ ใช่เวียนวก.......ฤๅชัฏรก ยากจักฝัน แท้รัก เมตตาครัน..........ทุกสิ่งสรรพ์ สวรรค์เอง หัวข้อ: Re: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 13 กันยายน, 2557, 08:58:58 AM สวรรค์ กลอนเจ็ด สวรรค์ นั้นอยู่ เคียงคู่โลก ทุกข์สร่าง ร้างโศก โชคบานเบ่ง เมื่อใจ ใฝ่ธรรม บาปยำเกรง สร้างสรรค์ บรรเลง เพลงรักกัน ใช่แมน แดนที่ มีธรรม น้อมนำ คำพระ คือสวรรค์ เยือกเย็น เป็นสุข ทุกคืนวัน ละแย่ง แข่งขัน ปันน้ำใจ ธนุ เสนสิงห์ :em12: หัวข้อ: Re: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 13 กันยายน, 2557, 04:40:37 PM ขอบคุณ คุณธนุ เสนสิงห์ ที่ร่วมแบ่งปันครับ
เพื่อน ๆ แต่งล้อเข้ามานะครับ ขอบคุณครับ สวรรค์ !!! (กาพย์ยานี ๑๑) ...ค่ำเช้า เจ้าผ่านคน......ไยจึ่งจน น้ำใจหนา สวรรค์ สิใกล้ตา............เปิดรอท่า เจ้าเนาพลัน ...สวรรค์ ใช่เวียนวก.......ฤๅชัฏรก ยากจักฝัน แท้รัก เมตตาครัน..........ทุกสิ่งสรรพ์ สวรรค์เอง สวรรค์ !!! (อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑) ...ค่ำเช้า ปะผู้คน.............ไฉนจน บน้ำใจ แดนสรวง สิแสนใกล้.........จะเปิดให้ ลุได้พลัน ...ทางสรวง บ่เวียนวก........มิชัฏรก ฤยากฝัน แท้รัก ละเกลียดกัน...........สถิตมั่น สวรรค์เอง หัวข้อ: Re: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 15 กันยายน, 2557, 07:46:59 AM สวรรค์ !!! (อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑)
...ค่ำเช้า ปะผู้คน.............ไฉนจน บน้ำใจ แดนสรวง สิแสนใกล้.........จะเปิดให้ ลุได้พลัน ...ทางสรวง บ่เวียนวก........มิชัฏรก ฤยากฝัน แท้รัก ละเกลียดกัน...........สถิตมั่น สวรรค์เอง สวรรค์ (ร่ายสุภาพ) ...ค่ำเช้าเจ้าผ่านคน..........ไยจนแล้งน้ำใจ สวรรค์บ่ไกลยากฝัน..........แท้พบพลันทันที เพียงมีรักเมตตา...............วิญญาณ์รักรับใช้ ผู้ทุกข์ท้นเจ็บไข้..............ต่ำต้อยประสบสันต์ หัวข้อ: Re: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 15 กันยายน, 2557, 10:25:49 AM (ขออภัยไม่เชื่อมสัมผัส)
สวรรค์ลอย กาพย์พรหมคีติ เอนกายให้พี่ชม เนตรเนื้อนมนิ่มละมุน แอบอกอันแสนอุ่น หวิวหวั่นไหวใจล่องลอย คลึงเคล้าหยอกเย้ายวน แม่นิ่มนวลอ้อนสำออย พิรุณจะปรายปรอย อยากยับยั้งอยู่เนิ่นนาน สวรรค์ล่ม กาพย์ตุรงคธาวี รื่นอุรา ชมทั่วกายา ลวดลายแห่งชายชาญ ชวนนวลน้อง ขึ้นท่องแดนพิมาน มีรุกเร้า บางเบาและผ่อนคลาย พลันเเสียงดัง อึงคะนึงตึงตัง เอะอะและโวยวาย เจ้าของมา ชักช้าอาจถึงตาย มิรออยู่ พลันชู้กระโดดเรือน ธนุ เสนสิงห์ :28: หัวข้อ: Re: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 17 กันยายน, 2557, 10:07:23 AM ขอบคุณ คุณธนุ เสนสิงห์ ที่ร่วมแบ่งปันครับ
"ไม่เชื่อมสัมผัส" ไม่ใช่เรื่องสำคัญครับ ผมคนหนึ่ง เน้นเสมอว่า การเรียนรู้ ต้องให้ "สนุก" "ยากเกิน" หนีหมดครับ แหละนี่คือ "ธงคำตอบ" ว่า เหตุใดมีคนสนใจ ร้อยกรอง น้อยมาก สวรรค์ (ร่ายสุภาพ) ...ค่ำเช้าเจ้าผ่านคน..........ไยจนแล้งน้ำใจ สวรรค์บ่ไกลยากฝัน..........แท้พบพลันทันที เพียงมีรักเมตตา...............วิญญาณ์รักรับใช้ ผู้ทุกข์ท้นเจ็บไข้..............ต่ำต้อยประสบสันต์ สวรรค์ (โคลงสี่สุภาพ) ....เจ้าผ่านคนค่ำเช้า........ให้ฉงน ใจจิตไยกระด้างพิกล........นักแล้ สวรรค์! ลุง่ายดล.............เพียงแบ่ง-...ปันนา เวียนวกรกชัฏแพ้..............รักแท้แด่ชน หัวข้อ: Re: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 17 กันยายน, 2557, 03:27:29 PM โคลงกระทู้ สวรรค์อยู่ในอก-นรกอยู่ในใจ สวรรค์ คือความสุขแท้ ยืนนาน อยุ่ ห่างจากภัยพาล เร่าร้อน ใน โลกที่ปวงมาร ระย่อ อก แห่งชนสะท้อน ภาพฟ้าเมืองแมน นรก แดนชั่วร้าย รุมไฟ อยู่ มิลึกตรึกไป มั่นแม้น ใน โลกแห่งคนใคร ทำชั่ว ใจ ย่อมทุกข์คับแค้น ตกห้วงโลกันต์ ธนุ เสนสิงห์ :24: หัวข้อ: Re: จากกลอน สู่ กาพย์, ฉันท์ และ ร่าย, โคลง เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 18 กันยายน, 2557, 12:04:58 PM สวรรค์บ้านป่า กาพย์ภุชงคลิลา ๏ บ้านป่า ชีวาสุขเย็น ใครหยามลำเค็ญ ฉันหลงดงไพร ๏ พืชผัก รู้จักดื่นไป เงินทองไม่ใช้ สบายอุรา ๏ ไข่เน่า แฟบ เม่า เปล้า พลา พร้าวนกขุ้ม หว้า ตาเป็ดตาไก่ ๏ ระกำ นำซำ มะไฟ ลูกหวาย ทือ ไพล หลุมพี ขรบ เนียง ๏ ขอบด้ง ตาจง เขรียง เหรียง หน่อไม้ พุมเรียง เห็ดมากหลากพันธุ์ ๏ หัว ผล ยอด ต้น เผือกมัน กินได้ทุกวัน ไม่มีพิษภัย ธนุ เสนสิงห์ . |