เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน => คุยได้ทุกเรื่อง => ข้อความที่เริ่มโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 04 ตุลาคม, 2556, 10:00:14 AM



หัวข้อ: ฉันเอง (ภาษาภิรมย์ 1)
เริ่มหัวข้อโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 04 ตุลาคม, 2556, 10:00:14 AM




         
    ฉันเอง

รู้ว่าเธอเคยเหมือนฉัน  แต่สายเกินแก้ที่จะให้ฉันเหมือนเธอ

น้ำหอมที่ปรุงแต่งเธอ  เธอเผลอคิดว่าเป็นน้ำทิพย์ที่คอยหยิบยื่นความหอมซึ้งแห่งจิตใจ

เธอเองรู้ไหมว่า  ทำไมจึงต้องเสาะหารสกลิ่นไอใหม่มิมีวันหยุด  หรือเธอบูชาว่ามันอภิมหาต้องการสำหรับใจ  จึงแสวงหาใหม่ร่ำไปมิมีวันหยุด

เธอเคยคิดบ้างไหม  กลิ่นหอมจรุงใจที่ผ่านมา  มีบ้างไหมที่เธอชื่นชม  และพออกพอใจจะหยุดแค่มัน  มองแล้วว่าเธอไม่มี  ลองทบทวนให้หลายรอบ  ตอบฉันที... จริงไหม

นี่คงมิอาจอธิบายเธอได้  และมิอาจจะเหนี่ยวรั้งเธอแม้เศษเสี้ยวธุลี
 
ฉันขอกระซิบแผ่วเบา  เผื่อสะกดใจเธอได้บ้างว่า  "ฉันยังยินดี และชื่นชมกับกลิ่นรสเก่าเก่า  ที่ฉันเคยสัมผัส  ฉันวิจารณญาณว่า มันคือกลิ่นน้ำทิพย์คอยชะโลมใจให้ฉันมีความสุขที่แท้จริง"


ประทีป  วัฒนสิทธิ์
กันยายน 2556