เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: ตรีประภัสร์ ที่ 19 ธันวาคม, 2556, 10:28:44 PM



หัวข้อ: < เสียงสะอื้นของหัวใจ >
เริ่มหัวข้อโดย: ตรีประภัสร์ ที่ 19 ธันวาคม, 2556, 10:28:44 PM
(https://m.ak.fbcdn.net/sphotos-g.ak/hphotos-ak-ash3/1535636_627245674001529_676565731_n.jpg)
(http://imageshack.us/a/img836/4782/vn6.gif)

♡ เสียงสะอื้นของหัวใจ ♡

พี่จำพรากจากไปดวงใจน้อง
อาลัยร้องคร่ำครวญหวนโหยหา
ถ้อยอ้อนออดพรอดพร่ำจำนรรจา
แสนเหว่ว้าหมดทางแทบวางวาย

 น้ำตานองหยาดหยดรดรินแก้ม
 วับวาวแวมดั่งเพชรเกร็ดแสงฉาย
 สาดสวยส่องสุรีย์สดสีพราย
 ดั่งเปลวกรายแตะแต้มแซมเนื้อนาง

 ยอดหทัยไกลเลื่อนเลือนห่างแล้ว
 โอ้ดวงแก้วจักจรก่อนฟ้าสาง
 มือน้อยน้อยค่อยซับรองสองนวลปราง
 รักลาร้างขมขื่นสะอื้นวอน..

หนึ่งโสม
 ๑๙.๑๒.๒๕๕๖
 :35:
(http://imageshack.us/a/img836/4782/vn6.gif)


หัวข้อ: Re: < เสียงสะอื้นของหัวใจ >
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 20 ธันวาคม, 2556, 08:22:54 PM
(https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTemF0m3NCOObVk7D_KATys8FY3yO4CWtXH5lLOJVcjppzf0KTl)
(http://imageshack.us/a/img191/9602/u1gl.png)
อยากประคองน้องนุชทรุดแนบอก
ทั้งป้องปกเภทภัยนั้นให้หล่อน
ปาดน้ำตาหาคำพร่ำอาทร
ปลอบงามงอนตอนเธอเจอทุกข์ตรม

จะวอนจันทร์ชั้นฟ้าดาราฉาย
ขอประกายพรายแสงแรงห้อมห่ม
วอนเสียงหริ่งเรไรใคร่ระดม
บรรเลงพรมไพเราะเพื่อเพราะเธอ

วอนพฤกษ์ไพรไหวเอนเป็นลมพลิ้ว
มาโลมผิวแผ่ซ่านผ่านเสนอ
ให้กานดาตาหลับพับเลิศเลอ
ดิ่งพบเจอฝันหวานสราญรมย์

จะกุมมือยื้ออรนอนหนุนแขน
ให้เปรียบแม้นแดนสวรรค์อันสุขสม
หลับเถอะนะคนดีหนีเศร้าตรม
และระงมแต่สุขที่รุกเยือน..

ระนาดเอก

ปล.พี่ระนาดต่อไปตามพล็อตกลอนนะจร๊า*-*+

 :21:
(http://imageshack.us/a/img191/9602/u1gl.png)


หัวข้อ: Re: < เสียงสะอื้นของหัวใจ >
เริ่มหัวข้อโดย: ตรีประภัสร์ ที่ 21 ธันวาคม, 2556, 08:24:12 PM
:29:           :24:
เกรงสลายหายลับกับกาลล่วง
เป็นลมลวงรื่นริ้วที่พลิ้วเหมือน
เพียงภาพฝันบรรเจิดที่เพริศเลือน
กับเสียงเคลื่อนคำครวญล้วนบอกรัก

อาจลับเลยร้างหมดสิ้นรสหวาน
แม้อ้อยตาลพาลขมระทมหนัก
คงหมองหม่นก่นเศร้าเหงายิ่งนัก
จะห้ามหักอย่างไรยามไม่เจอ

หรือหมายเพียงยั่วหยอกที่บอกฝาก
รักนั้นจากดวงขวัญมั่นเสมอ
จริงใจหรือแค่เพียงเสียงละเมอ
แท้อาจเผลอด้วยเหงารุมเร้าชาย

ถ้อยสรรนั้นหวั่นนักมิภักดิ์แท้
หากเปลี่ยนแปรเป็นทุกข์เผลอสุขหาย
พอตื่นตาลาร้างออกห่างคลาย
แล้วใจกายที่เหลือจะเพื่อใคร

หนึ่งโสม
๒๑.๑๒.๒๕๕๖

 :29:   :21: