|
หัวข้อ: รอนเหนื่อยคลอนคลายจร เริ่มหัวข้อโดย: บัวตอง ที่ 21 ธันวาคม, 2556, 08:36:47 PM ข้าพเจ้าถอดดวงตาห่มอาภรณ์ ปิดหลับนอนเมื่อยามใกล้ข้ามสาง หลบซ่อนกายใต้ผ้าห่มซบอำพราง รอหมอกบางหยอกปลุกเข้าฉุกเช้า ข้าพเจ้าถอดสายใจห่มไหมแพร ล็อกกุญแจใต้กายอันเหนื่อยเฉา ปิดอย่าให้ฟุ้งซ่านวุ่นพาลเร้า เพื่อบรรเทา, ทุกข์ขับเมื่อหลับลง ข้าพเจ้าปล่อยจิตเริงฤทธิ์รื่น กับวันคืนนิทราตามประสงค์ เพื่อคลายผ่อนใจ-ตา อันพะวง เกี้ยวบรรจงจูบธิดาพรราตรี (http://www.mccartyscorgis.com/art-fairy-queen.jpg) cr.picture from internet |