เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: แจ็คกี้ ที่ 06 มกราคม, 2557, 11:29:30 AM



หัวข้อ: --สิ้นฝน คนหนาว--
เริ่มหัวข้อโดย: แจ็คกี้ ที่ 06 มกราคม, 2557, 11:29:30 AM
๏ หลังฝนสิ้น..รินสาย..ปลายวสันต์
ล่วงเหมันต์..วันคืน..ช่างขื่นขม
ลมหนาวผ่าน..สะท้านกาย..กลางสายลม
ไร้อกใคร..ให้ห่ม..คืนลมแรง..๚

๏ สุริยา..พร่าพราย..พอคลายหวั่น
ครั้นตะวัน..พลันลับ..สูรย์อับแสง
หนาวกับคล้าย..ปลายลิ่ม..เข้าทิ่มแทง
จวบฟ้าแจ้ง ..แสงทอง..ผ่องอำพัน..๚

๏ คิดคะนึง..ถึงวัน..อันอบอุ่น
อกละมุน..หนุนนอน..เมื่อก่อนนั้น
เคยอิงแอบ..แนบชิด..อยู่นิจวัน
กลับต้องพราก..จากกัน..สิ้นฝันพราว..๚

๏ โอ้..กระไร..ไหนเลย..รักเคยชื่น
กลับระทม..ขมขื่น..ท่ามคืนหนาว
เคยชื่นชู้..คู่กัน..เหมือนจันทร์-ดาว
กลับเรื่องราว..คราวนั้น..เพียงฝันกลาย..๚

๏ ขาดเธออยู่..คู่เคล้า..ช่างเศร้าศัลย์
เหมือนคืนใส..ไร้จันทร์..อำพันฉาย
คนหม่นหมอง..มองฟ้า..ดาราราย
ทุกประกาย..ฉายส่อง..ช่างหมองมัว..๚ะ๛



หัวข้อ: Re: --สิ้นฝน คนหนาว--
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 07 มกราคม, 2557, 09:55:14 AM
(http://1.3qdc.com/sakid/2007/10/05/love_17.gif)

หลายทิวาราตรีที่ผ่านผัน
คราเหมันต์จันทร์คล้อยลอยสลัว
เย็นพระพายกรายพัดสะบัดรัว
หนาวสั่นทั่ว กายีฤดีดาย

เฝ้ากอดตนทนฝืนคืนจันทร์พร่า
จนดาราพาเลือน เลื่อนลับหาย
เหลียวมองข้างร้างไร้ใครเคียงกาย
คิดถึงชายเหลือเกินจากเนิ่นนาน

รู้ไหมหนอท้อทดหมดสุขสันต์
ทุกคืนวันตั้งจิตอธิษฐาน
ส่งใจน้อยลอยล่วงสู่ห้วงมาน
หากสงสารมารับทีไม่มีตังค์


หิ่งห้อย

(http://1.3qdc.com/sakid/2007/10/05/love_17.gif)


หัวข้อ: Re: --สิ้นฝน คนหนาว--
เริ่มหัวข้อโดย: แจ็คกี้ ที่ 07 มกราคม, 2557, 10:13:42 AM
(http://1.3qdc.com/sakid/2007/10/05/love_17.gif)

หลายทิวาราตรีที่ผ่านผัน
คราเหมันต์จันทร์คล้อยลอยสลัว
เย็นพระพายกรายพัดสะบัดรัว
หนาวสั่นทั่ว กายีฤดีดาย

เฝ้ากอดตนทนฝืนคืนจันทร์พร่า
จนดาราพาเลือน เลื่อนลับหาย
เหลียวมองข้างร้างไร้ใครเคียงกาย
คิดถึงชายเหลือเกินจากเนิ่นนาน

รู้ไหมหนอท้อทดหมดสุขสันต์
ทุกคืนวันตั้งจิตอธิษฐาน
ส่งใจน้อยลอยล่วงสู่ห้วงมาน
หากสงสารมารับทีไม่มีตังค์


หิ่งห้อย

(http://1.3qdc.com/sakid/2007/10/05/love_17.gif)

-- ๕๕๕ มาอ่าน..เลยพาลขำ
ช่างลึกล้ำ..สำนวน..เธอชวนคลั่ง
เขียนกลอนรัก..หักมุม..ได้นุ่มจัง
อ่านกี่ครั้ง..นั่งยิ้ม..อย่างอิ่มใจ

-- นามเสนาะ..เพราะพริ้ง..ว่า"หิ่งห้อย"
เป็นสาวน้อย..ร้อย(โล)ชั่ง..เท่า"พัง"ใหญ่
หรือสาวนา..ตาหวาน..หมู่บ้านใด
หนุ่มเมืองไกล..ใคร่ทัก..รู้จักเธอ..ฯ





หัวข้อ: Re: --สิ้นฝน คนหนาว--
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 07 มกราคม, 2557, 11:54:27 AM
 :13:

"หิ่งห้อย"มาแนะนำตัวค่ะ :14:


น้องเป็นสาวเหลือน้อยร้อยโลกว่า
ถ้อยวาจาขับขานหวานเสมอ
อัธยาศัยไมตรี ดีเลิศเลอ
ชอบนั่งเหม่อเพ้อบ้างในบางที

ผิวด่างดำล่ำอ้วน หุ่นชวนฝัน
เป็นเปลวมัน สันหลังยาวหาวทุกที่
ขาวเผ้าผม ข-นมยาน เบาหวานมี
ดูดี๊ดี ตึงหู หรูจะตาย

บ้านสาวสวน จวนเก่าเสาผุกร่อน
มีบางขั้นบันไดคลอน ตอนขึ้นส่าย
ผุฟากฝาหลังคาโบ๋ โหว่มากมาย
เฝ้าแต่งกลอนอ้อนชาย หมายซ่อมเรือน


หิ่งห้อย

 :24:

อุ๊.!.แม่เรียก...?  บายนะคะ แหม....ยังบรรยายไม่หมดเลยอ่ะ :21: