เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ระนาดเอก ที่ 18 มกราคม, 2557, 07:03:20 PM



หัวข้อ: ~"เสือจำเป็น?"~
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 18 มกราคม, 2557, 07:03:20 PM
(http://upic.me/i/7h/vyyv8.jpg) (http://upic.me/show/49176362)

~"เสือจำเป็น?"~



๐ เดือนเริ่มเผยเลยตาลฟากด้านเหนือ
เปล่งแสงเรื่ออร่ามคุ้งน้ำหนอ
กองไฟสุมโจมจู่กรูฟาง-ตอ
ควายตาคลอเคี้ยวเอื้องชำเลืองมอง

๐ เงาตะคุ่มพุ่มไม้ตรงท้ายบ้าน
สวมหมวกสานเลศนัยคบไฟผ่อง
เสียงเรียกคุ้นสะกิดให้คิดตรอง
น้ำเสียงน้องของเรียมชื่ออีเย็น

๐ ข้าหันขวับรับเสียงสำเนียงสาว
รีบจำก้าวแอบไฟกลัวใครเห็น
อีสาวสั่นสำลักเสียงกระเซ็น
ค่อยค่อยเข็นเนื้อความตามรู้มา

๐ บ้านพี่หรวยโปลิศปิดทุกช่อง
ตั้งเป็นกองนอกในคบไฟหรา
ทั้งนักเลงหัวไม้ใหญ่สมญา
สุมบัญชาการลับจับพี่ทุม

๐ รอพี่หมายสะเออะเสนอหน้า
เสียงปืนผาคงคลั่งซากฝังหลุม
พี่หรวยกะดับแค้นแผนรัดกุม
ถ้าถูกหนุ่มฉุดสาวเจ้าหัวใจ

๐ ข้ากัดฟันสั่นพลางทั้งหนังเนื้อ
นังเย็นเอื้อแจงข่าวเล่าขานไข
แววตาหม่นปนห่วงท้วงอย่าไป
ทั้งปืนไฟดาบวาวเขาครบตัว

๐ สัญชาติเสือเมื่อลั่นมันต้องฉุด
สติผุดคิดอ่านการถ้วนทั่ว
กระซิบบอกอีเย็นเน้นอย่ากลัว
ขอเอาหัวพี่ชายหมายประกัน

๐ เอ็งกลับไปมอมเหล้าเขาทั้งบ้าน
บริการกับแกล้มแกมเลือกสรร
อุ-สาโทลำเลียงเสบียงครัน
ชาติไพร่นั้นเจอเหล้าก็เมาคลาน

๐ แล้วลอบไปบอกเรียมเตรียมคำถ้อย
หากอีสร้อยส่งสำรับ-กับอาหาร
สลับตัวในห้องสองนงคราญ
ด้วยสร้อยมันสงสารด้านข้านัก

๐ บอกเรียมหนอรอข้าห้องนังสร้อย
พอเดือนคล้อยกอไผ่ได้ฤกษ์หลัก
ข้าจะไปตามคำย้ำเพราะรัก
ใจมิพักคิดหวั่นอันตราย

๐ อีเย็นรับแผนการด้านคืนนี้
ทั้งเห็นดีแยบยลเร่งขวนขวาย
รีบลัดเลาะกลับบ้านการมากมาย
วุ่นแจกจ่ายเหล้ายาอุ-สาโท

๐ กระซิบบอกเจ้าเรียมเตรียมการหนี
แผนราบรื่นด้วยดีพลีไห-โหล
กับแกล้มเกลื่อนต่างหลับพับวงโป
ฟากไฮโลวงใหญ่ไอ้หรวยนำ

๐ สร้อยเปลี่ยนตัวกับเรียมเตรียมรับแผน
คลุมโปงแทนแกล้งหลับขยับขำ
ด้านล่างเหลือโปลิศติดเวรจำ-
เดินตรวจกำขวดเหล้าร่างเมาเอียง

๐ ข้าซ่อนตัวแฝงร่างข้างกอไผ่
รูดตะกรุดดอกใหญ่มิให้เบี่ยง
เลื่อนไว้หน้าคราสู้บู๊พร้อมเพรียง
พร้าเหน็บเฉียงด้านหลังรั้งเวลา

๐ พอเมฆเคลื่อนบังเพ็ญเช่นโลกปิด
แผนที่คิดสุกงอมพร้อมฟันฝ่า
กำจัดเวรตำรวจเดินตรวจตรา
หวดเตะผ่าชายโครงก็ลงพับ

๐ คนที่สองล็อกคอก็สิ้นฤทธิ์
คนที่สามฮุคนิดก็ผล๋อยหลับ
คนที่สี่ถีบหน่อยก็ม่อยรับ
คนที่ห้าศอกสับก็หลับยาว

๐ จระเข้ฟาดหางร่างคนหก
หัวทิ่มกกกอดไหในกลางหาว
คนที่เจ็ดก้านคอก็นับดาว
คนที่แปดแข็งกร้าวก็เอาลง

๐ คนที่เก้าถูกป้อนมอญยันหลัก
เลือดทะลักหลับกลางคว้างร่วงส่ง
คนที่สิบเงื้อดาบวาววาบตรง
แววนักเลงตัวยงตรงเข้าฟัน

๐ ข้าหลบดาบหลอกล่อก็ต่อยสวน
ส่งปากป่วนด้วยเลือดเดือดหุนหัน
เจ้าของดาบยิ่งบ้าตาดุดัน
ข้าตะบันฟันหลุดร่างคุดดิน

๐ ส่วนไอ้หรวยเมาเหล้าแอบเข้าห้อง
ดอดลอบย่องปล้ำเรียมเตรียมหยาม-หมิ่น
เห็นบนเตียงคลุมโปงตรงเคยชิน
ดับตะเกียงไฟสิ้นถวิลกาม

๐ เข้าลูบไล้ปล้ำปลุกรุกนังสร้อย
ศักดิ์น้องน้อยของตนปนบุ่มบ่าม
ฤทธิ์หน้ามืดตามัวหัวใจทราม
สำเร็จความกามกิจผิดศีลธรรม

๐ หลังข้าปราบนักเลงเฉ่งโปลิศ
แผนตามติดรับเรียมเปี่ยมใจฉ่ำ
บันไดพาดห้องสร้อยตามถ้อยคำ
เสร็จจึงนำเรียมหนีวิวาห์ลวง..

ระนาดเอก

:21: