|
หัวข้อ: บท "ชมนาง" ด้วย นานาฉันท์ เริ่มหัวข้อโดย: แจ็คกี้ ที่ 21 มกราคม, 2557, 01:54:02 PM ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒
๏ อุราไหวฤทัยรอน มิอาจถอนฤดีไกล สะท้านขวัญประหวั่นใน ละม้ายใจจะขาดรอน ๏ ประสบพักตร์ประจักษ์โฉม ประดุจโคม ณ อัมพร ละออองค์อนงค์อร ผินางฟ้าวิลาวัณย์ ๏ พธูปรายชม้ายพักตร์ ก็นึกรักประจักษ์มั่น มนัสตรึงคนึงฝัน มิมีวันจะหันลา ๏ นรีใดมิหมายสิ้น จะมอบจินต์อภิญญา ฤทัยวางมิสร่างซา กระจ่างหล้าและฟ้าดิน๚ะ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๏ เพียงยลกระวนวาย อุระชายมลายสิ้น เนตรปรายละลายจินต์ ศิขรินทร์ถล่มพลัน ๏ วงพักตร์ก็งดงาม นะจะหยามและเย้ยจันทร์ ไม่พบประสบขวัญ ศศินั้นสิบั่นทอน ๏ ยามยิ้มประพิมพราย ฤติวายสยบอร คิ้วโก่งขนงงอน ดุจะศรพระจักรา ๏ หากแม้นสุดาดวง จิตะพ่วงและห่วงหา ร่วมโศก ณ โลกหล้า จะละฟ้ามิอาลัย๚ะ วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ๏ เพียงพบสบน้อง พี่ต้องหวั่นไหว ศรรักปักใน ดวงใจพี่ชาย ๏ ว้าวุ่นครุ่นคิด ด้วยจิตมุ่งหมาย อยากอยู่คู่กาย ไม่คลายสัมพันธ์ ๏ พี่นั้นมั่นคง ซื่อตรงไม่สร่าง หมายชวนนวลปราง ร่วมสร้างทางฝัน ๏ หากแม้นทรามวัย มีใจให้กัน จนสิ้นชีวัน รักมั่นเพียงเธอ๚ะ อีทิสังฉันท์ 20 ๏โฉมสะคราญสราญถวิลจะเจอ มิพบอนงค์ก็หลงละเมอ เสมอไป ๏ เปรียบประดุจอรุณละมุนละไม ตะลึงตะลานและซ่านฤทัย ละออตา ๏ ภักดิ์จะมั่นจะหมาย ณ สายสุดา สุรางคะใดมิปรารถนา ณ ดวงมาน ๏ นัยะนาพะพราว ณ คราวประสาน นภากระจ่างสว่างตระการ สราญนัก๚ะ ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒ ๏ คะนึงฝันก็หวั่นจิต นิรามิต ฤ ห้ามหัก สะพร่างใสประไพพักตร์ กมลปักลดาวัลย์ ๏ ระโหยอ่อนมิผ่อนคลาย ฤดีหมายจะครองขวัญ ชะรอยบุญ ณ ปางบรรพ์ มโนมั่นสวาทนาง ๏ ประจักษ์ในหทัยแล้ว ผิคลาดแคล้วสิวายวาง ศิโรราบบ่ห่อนจาง มิแรมร้างละนางไป ๏ เพราะใจรักตระหนักมั่น มิมีวันนิราศไกล จะหมายมาดสวาทใน พธูนั้นนิรันดร์กาล๚ะ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๏ คิดถึงคะนึงหา นะยะนาประสบสาน เพลิงรุมประชุมมาน มนะซ่านสิรานรอน ๏ รักแท้มิแปรผัน จิตะมั่นมิสั่นคลอน ผูกพันนิรันดร อะนะธรมิห่อนคลาย ๏ อาวรณ์ฉะอ้อนฝัน อุระมั่นมิกลับกลาย ปักในหทัยชาย ฤติหมายบ่คลายปอง ๏ ประสบ ณ ภพใด หฤทัยสิหมายครอง ขอพบประสบคล้อง นุชะนารถมิคลาดไกล๚ะ มาณวกฉันท์ ๘ ๏ พักตร์นฤมล วน ณ หทัย ชวนพิ-ศมัย นาถะนะรี ๏ พรรณะวิไล ในปฐพี ใครก็มิมี เทียบดุจะอร ๏ ทุกขณะคิด จิตก็สิหลอน ปานอุระรอน ราวมนะราน ๏ ใจปฏิพัทธ์ มัดศศิกานต์ ทุกทิวะวาร มั่นอภิรมย์๚ะ กมลฉันท์ ๑๒ ๏ อภิธานกวีเทพ ฤจะเสพธุลีสม ระวิโชติกระไรชม สมนัยอนุชครอง ๏ ศศิพักตร์กระจ่างภพ ศิริกลบศจีหมอง กระจะทาบละอองทอง พสุไท้ประทานเธอ ๏ นขทารณ์มิปานเนตร ปรเมศวร์ตะลึงเผลอ ผิพิมานมิผ่านเจอ กลเท่ห์ถกลไกล ๏ รชะอ่อนลออคลี่ นลินีขจรไหว ปรทิพย์ปทุมใด ก็มิกรายนลินกร ๏ อุระอั้นประหวั่นอก ดุจนกตระหนกศร ระติร้าวผะผ่าวรอน สิธิดาเผดิมดิน๚ะ๛ หัวข้อ: Re: บท "ชมนาง" ด้วย นานาฉันท์ เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 12 มกราคม, 2560, 10:08:35 PM
|