|
หัวข้อ: "เถ้าธุลี" เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 29 มกราคม, 2557, 09:08:52 PM (http://1.bp.blogspot.com/-tiu35djD3ko/UTIJau-AkOI/AAAAAAAACBM/nWkjeMTCKag/s400/images.jpg) "เถ้าธุลี" สิ่งเล็กนิดปลิดลงก็ปลงสิ้น เพียงเศษหินผินดับก็ทับถม เป็นเศษดินสิ้นแล้วมิแคล้วจม สลายล่มล้มหายไปตามกาล เพียงหนึ่งคนวนรอบกรอบสมัย ฤาห่างไกลไอดินถิ่นสสาร คือเศษส่วนมวลคละจักรวาล จะตระหง่านนานไหมไม่อาจเดา ผงธุลีมีคลุ้งพุ่งและหล่น ละลิ่ววนบนห้วงพร้อมร่วงเฉา รอตะกอนนอนดิ่งละทิ้งเงา สิ้นรากเถาเถ้าฝุ่นหมดสูญไป หนึ่งธุลีขี้เถ้าเงาอากาศ พายุสาดซัดปลิวละลิ่วไล่ ละล่องลอยพลอยฟุ้งคละคลุ้งไกล นานเท่าใดหายลับและดับลง จะฝืนรั้งตั้งขึ้นยืนเพียงไหน หากหลงใหลในเงาเราประสงค์ ท้ายที่สุดหยุดดิ้นชีวินปลง เหลืออยู่คงคือเถ้าเงาตะกอน "เถ้าธุลี" พิณนรี :smiley29: หัวข้อ: Re: "เถ้าธุลี" เริ่มหัวข้อโดย: สุวัฒน์ ไวจรรยา ที่ 30 มกราคม, 2557, 09:56:43 PM <><><><> ฉะนั้นก่อนสลายไม่เห็นหน สร้างกุศลทรงค่าอนุสรณ์ เมื่อถึงวันชีวาต้องลาจร ล้มตัวนอนหลับตา..สิ้นพะวง สุวัฒน์ ไวจรรยา ๓๐ / ๐๑ / ๒๕๕๗ (http://upic.me/i/kc/images28.jpg) (http://upic.me/show/48839676) หัวข้อ: Re: "เถ้าธุลี" เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 31 มกราคม, 2557, 09:54:29 AM อาจเกินงด..อดใจจะได้เห็น
ในประเด็นหอมหวานอันลุ่มหลง ที่ใครใครต่างยอมไม่พร้อมปลง รู้ทั้งรู้ก็คงยังหลงทาง เขาว่าดอกกิเลสเหตุความอยาก ออกดอกมากกว่าใดใบแผ่กว้าง หากผู้ใดเคล้าดมเกินข่มวาง ย่อมลืมสิ้นทุกอย่างมิวางมือ กว่าจะรู้ว่าเราแค่เถ้าผง ก็ตกลงกรงมืดเพราะยึดถือ ทางกุศลของดีที่คนลือ ใครบ้างหรืออยากน้อมจะค้อมชม :24: (http://i378.photobucket.com/albums/oo228/yamiejung20/D%20day1/ffo124.gif) หัวข้อ: Re: "เถ้าธุลี" เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 01 กุมภาพันธ์, 2557, 04:59:46 PM (http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQp7r8LzbXXlsFYYd9-oaPO5ahFdq1RY4vSSmpqfUuiNE8-aAK2) กว่าจะไหวตัวทันนั้นก็สาย ก่อนชีพวายได้คิดจิตสั่งสม บุญฤาบาปทำไว้แต่นานนม ที่เพาะบ่มเกิดดอกออกผลงาม จะกลับตัวกลับใจได้แค่คิด พลาดหลงทิศผิดทางอย่างล้นหลาม ลมหายใจท้ายสุดผุดนิยาม เมื่อกรรมตามติดไปไม่ละวาง. (http://imageshack.us/a/img850/2157/5q1.gif) หัวข้อ: Re: "เถ้าธุลี" เริ่มหัวข้อโดย: สุวัฒน์ ไวจรรยา ที่ 01 กุมภาพันธ์, 2557, 10:53:43 PM <><><> ชีวิตสิ้นเมื่อใด..ไม่กำหนด เป็นเกณฑ์กฎธรรมชาติมิอาจขวาง เมื่อถึงกาลต้องกลับย่อมอับปาง ไปตามทางวิถี..ยากหนีพ้น หนุ่ม(สาว)หรือแก่ก็ตายได้ทั้งนั้น ชีพยาว-สั้น..อยู่ที่ทำกรรม-กุศล เกิดมาแล้ว..ควรรู้ค่าราคาตน ประพฤติชอบกอปรผลเป็น "คนดี" สุวัฒน์ ไวจรรยา ๐๑ / ๐๒ / ๒๕๕๗ (http://upic.me/i/b8/images51.jpg) (http://upic.me/show/49093407) |