หัวข้อ: อดกลั้นอยู่ เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12 กุมภาพันธ์, 2557, 08:55:20 AM เรื่องดีดีใดใดคิดไม่ออก อยากจะบอกอะไรคิดไม่ตก กลอนงามงามลำบากยากหยิบยก มีแต่คำสกปรกที่พรั่งพรู ยินอาจารย์ท่านว่าภาษาศิลป์ ใช้ติฉินแช่งด่าน่าอดสู งดวิพากษ์ยากยิ่งจริงเลยครู เมื่อตกอยู่ในภาวะพบอธรรม มธุรสวาทีมาหนีจาก ถ้าพูดมากเสียหายไม่เป็นส่ำ สงบปากสงบใจเตือนให้จำ เพียรน้อมนำธรรมะประโลมใจ ธนุ เสนสิงห์ :31: หัวข้อ: Re: อดกลั้นอยู่ เริ่มหัวข้อโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 12 กุมภาพันธ์, 2557, 09:19:59 AM :letter: เรื่องของคำนำใช้กวีศิลป์ หลั่งรดรินจากจิตลิขิตใส่ อุดมการณ์ผ่านอักขราค่าความนัย หนุนนำใช้หลายหลากมากพร้อมเพรียบ ปลายปากกาชาวกวีมีความคิด ออกจากจิตลึกล้ำเหลือคำเทียบ คำหนักเบาสลับไปไม่ราบเรียบ คำอาจเปรียบเรื่องราวเล่าสื่อกลาง สื่อความงามความดีตามที่เห็น สื่อประเด็นเศร้าโศกในโลกกว้าง สื่อชั่วดีตีแผ่แนะแนวทาง สื่อความว่างทางแนวคิดจิตวิญญาณ สื่อของจริงสิ่งเห็นเป็นธรรมชาติ อักษรศาสตร์เป็นบุคลาธิษฐาน สื่อจากใจจากคิดจิตต้องการ คำสื่อสารความคิดจิตนักกลอน นำคำถ้อยร้อยประเด็นเห็นภาพพจน์ ผุดปรากฏแนวคิดจิตสะท้อน ออกจากใจเพื่อสื่อถือแน่นอน เปรียบละครโรงใหญ่ใครพบพาน ดุจเช่นนี้ที่กล่าวตามเค้าเงื่อน คำเสมือนสื่อเผ็ดจืดชืดเปรี้ยวหวาน อาจมีขมกร่อยบ้างอย่างต้องการ อักษรสารสื่อสัญลักษณ์นักกวี http://www.naturedharma.com/data-2848.html ประทีป วัฒนสิทธิ์ 12 กุมภาพันธ์ 2557 |