|
หัวข้อ: "สิตางศุ์" เริ่มหัวข้อโดย: นายแกล้ง ที่ 23 กรกฎาคม, 2556, 06:57:18 AM สีสิตางศุ์พรางตนอย่างยลแยบ ซุกซ่อนแอบแนบชิดสนิทสม แสงระเรื่อเนื้อนวลช่างชวนชม อภิรมย์พรมพราวหมู่ดาวเดือน แสงนวลน้อยร่อยริบกระพริบถอย เวลาคล้อยลอยลวงระล่วงเหมือน นภาค่ำดำมืดยาวยืดเยือน เริ่มลางเลือนเดือนดับเมื่อลับวัน ไร้สำเนียงเสียงสรรพสดับสิ้น เคยยลยินผินนวลอบอวลฝัน ไม่มีแล้วแก้วตาสู่หากัน เธอจำพรากจากฉันนิรันดร น้ำตาน้อยรอยรางเป็นทางหลาก อาบสองฟากปากแย้มพวงแก้มช้อน ไหลรินหล่นล้นหล้าหลากอาทร ล้านอาลัยอาวรณ์คร่ำครวญใจ จะขาวดำค่ำเช้าเจ้าเฝ้าหวง หลงติดบ่วงลวงล่อพนอใช้ จะสถิตย์สถาน ณ ลานใด เพียงถักใยให้เหมาะเฉพาะตน สีสิตางศุ์ห่างเร้นไม่เห็นชัด ขุ่นเคืองขัดปัดป้องหลบล่องหน ทุกราตรีที่ผันสวรรค์ยล หลากผู้คนบนบานประสานมือ สีสิตางศุ์ห่างเร้นไม่เห็นแล้ว เจ้าดวงแก้วแววฟ้าระอาหรือ สิ้นแสงส่องยองใยสดใสคือ- ไม่อาจยื้อถือรอดตลอดเอย "สิตางศุ์" จริงๆแล้วผมเขียนสิตางศุ์ก่อน ต่อด้วยพันแสง แล้วต่อด้วยทิ้งถ่วงครับ หัวข้อ: Re: "สิตางศุ์" เริ่มหัวข้อโดย: นายแกล้ง ที่ 23 กรกฎาคม, 2556, 10:38:41 PM สีสิตางศุ์พรางตนอย่างยลแยบ ซุกซ่อนแอบแนบชิดสนิทสม แสงระเรื่อเนื้อนวลช่างชวนชม อภิรมย์พรมพราวหมู่ดาวเดือน แสงนวลน้อยร่อยริบกระพริบถอย เวลาคล้อยลอยลวงระล่วงเหมือน นภาค่ำดำมืดยาวยืดเยือน เริ่มรางเลือนเดือนหลับเมื่อลับวัน ไร้สำเนียงเสียงสรรพสดับสิ้น เคยยลยินผินนวลอบอวลฝัน ไม่มีแล้วแก้วตาสู่หากัน เธอจำพรากจากฉันนิรันดร น้ำตาน้อยรอยรางเป็นทางหลาก อาบสองฟากปากแย้มเปียกแก้มหมอน ไหลรินหล่นล้นหล้าหลากอาทร ล้านอาลัยอาวรณ์คร่ำครวญใจ จะขาวดำค่ำเช้าเจ้าเฝ้าหวง หลงติดบ่วงลวงล่อพนอไหว จะสถิตสถาน ณ ลานใด เพียงถักใยให้เหมาะเฉพาะตน สีสิตางศุ์ห่างเร้นไม่เห็นชัด ขุ่นเคืองขัดปัดป้องหลบล่องหน ทุกราตรีที่ผันสวรรค์ยล หลากผู้คนบนบานประสานมือ สีสิตางศุ์ห่างเร้นไม่เห็นแล้ว เจ้าดวงแก้วแววฟ้าระอาหรือ สิ้นแสงส่องยองใยสดใสคือ- ไม่อาจยื้อถือรอดตลอดเอย "สิตางศุ์" เข้ามาแก้ไขครับ |