เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 23 กุมภาพันธ์, 2557, 10:31:03 PM



หัวข้อ: ~เหงาใจ คือได้พัก~
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 23 กุมภาพันธ์, 2557, 10:31:03 PM
(https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/t1/1897712_612815822122248_680228453_n.jpg)
(http://imageshack.com/a/img819/8108/jy.gif)

~เหงาใจ คือได้พัก~

ความเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเริ่มเหลียวหา
หันมองฟ้ากว้างไกลไร้จุดหมาย
เหมือนดั่งฉันนั้นเคียงเพียงเดียวดาย
มองบั้นปลายหมายใดช่างไร้ทาง

ทำไมหนอท้อทดสะกดง่าย
ลำบากกายหน่ายเกินอยากเมินหมาง
เดินหนไหนไร้คนลบหม่นจาง
มองสว่างทางไหนก็ไม่มี

เพียงลำพัง ดั่งคำงามล้ำเหลือ
มาคอยเจือทุกหนมิพ้นหนี
เพียงเดียวดายบ่ายหน้าหาทุกที
เพียงฤดีมีเห็นเป็นประจำ

ผิดคราวไหนให้หมางหรือปางก่อน
ถึงได้ย้อนยอกหม่นเจ็บจนหนำ
แม้มิเห็นเป็นใครใฝ่กระทำ
แท้เจ็บช้ำนำใจใฝ่แอบอิง

หากแม้นว่าคราเจ็บกอบเก็บหนัก
ขอหยุดพักสักหนอย่าหม่นหญิง
อ่อนล้าเกินทนไหวใจระวิง
ขอพักพิงสักครั้งหลั่งน้ำตา

ความเงียบเหงาเปล่าดายมากลายแล้ว
เมื่อเปลี่ยนแนวแพ้วหวังเป็นฝั่งฝา
ขอหยุดพักใจบ้างบางเวลา
เหงาเหว่ว้าครานี้ยินดีเอย

พิณจันทร์
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
(http://imageshack.com/a/img819/8108/jy.gif)