เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 26 กุมภาพันธ์, 2557, 10:25:21 AM



หัวข้อ: ~จานนี้ไม่มีขายอยากได้หากินเอง~
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 26 กุมภาพันธ์, 2557, 10:25:21 AM
(https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1/1912315_614169485320215_688638402_n.jpg)
(http://imagizer.imageshack.us/v2/800x600q90/9/be4y.png)
~จานนี้ไม่มีขายอยากได้หากินเอง~
*ภาพ webboard.sanook.com*
..
มองอาหารจานเด่นหลบเร้นหิว
เดินตัวปลิวลิ่วหายมิกลายใกล้
เป็นอาหารล้ำรสมิหมดไป
กินเท่าไหร่ไม่อิ่ม..มิลิ้มลอง

เป็นอาหารพร้อมชิมให้ลิ้มรส
กินได้หมดทุกคนชนทั้งผอง
ทุกอายุมุกินถวิลปอง
ความหม่นหมองคล้องกายสลายเลือน

ไม่เลือกสรรแก่หนุ่มเป็นกลุ่มเกี่ยว
กินคนเดียวหรืออยู่เป็นหมู่เพื่อน
อยู่ต่ำต้อยน้อยนิดหรือชิดเดือน
ถวิลเยือนเตือนชิมก็อิ่มโชย

เป็นอาหารทานฟรีแต่มีค่า
ให้รีบหามาชิมหากลิ้มโหย
หากมัวช้าคราโฉดต้องโอดโอย
ต้องกอบโกยก่อนหิวปลิดปลิวตน

เป็นอาหารรสดีสีสะอาด
หากใครขาดจานนี้ชีวีหม่น
อย่าให้เสียชาติเถิดเกิดเป็นคน
ยากมีจนยลงามหากตามกิน

ไม่มีขายหลายเงินหากเดินซื้อ
แค่เราถือใจสะอาดฉลาดผิน
ตั้งใจตนล้นค่าเป็นอาจินต์
คืออาหารจานมุนินทร์ถือศีลธรรม.

*มุนินทร์ พจนานุกรมแปลราชบัณฑิตยสถาน=จอมนักปราชญ์ พระพุทธเจ้า...

พิณจันทร์
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
(http://imagizer.imageshack.us/v2/800x600q90/850/bkev.png)