เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 04 มีนาคม, 2557, 08:11:23 AM



หัวข้อ: ~ห้ามได้ไหม~
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 04 มีนาคม, 2557, 08:11:23 AM
(https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/t1/1507001_618000828270414_457502092_n.jpg)
(http://imagizer.imageshack.us/v2/800x600q90/716/ws5p.png)

~ห้ามได้ไหม~

อยู่เป็นเพื่อนเรือนน้อยมิคล้อยหาย
อยู่เป็นเพื่อนเรือนคล้ายกายปรากฎ
ทุกข์หรือสุขรีบมามิลาลด
อิ่มหรืออดจดใจมาใกล้เคียง

ยามแม้นงานผ่านว่างก็ย่างเห็น
ยามจำเป็นเห็นนงค์รีบส่งเสียง
ให้คอยนะ..จะเห็นเป็นมองเมียง
มิได้เพียงแต่หายซ่อนกายเลย

งามเหลือล้ำน้ำใจอยู่ใกล้ชิด
ที่สนิทชิดใครก็ให้เผย
ที่เก่ากาลผ่านผันผูกพันเคย
ที่เก่าเกยเคยชิดไม่ปิดบัง

ก็เปิดใจให้กว้างสว่างรู้
เคยเป็นอยู่ดูทางสว่างหลัง
อนาคตจดใดเล่าให้ฟัง
และก็ยังตั้งใจร่วมให้เดิน

ทั้งเก่าใหม่ไม่มีที่เกี่ยวข้อง
ทั้งเรืองรองหมองใดก็ไม่เขิน
ทั้งปัญหามากมายได้เผชิญ
มิได้เมินบอกกล่าวมาเล่าตาม

ทั้งหมดคือจริงใจเธอให้รู้
และยังอยู่ดูแลมิแค่ถาม
ความห่วงใยให้มาทุกครายาม
มิอาจห้ามหวามไหวมอบใจเธอ

พิณจันทร์
๔ มีนาคม ๒๕๕๗
(http://imagizer.imageshack.us/v2/800x600q90/716/ws5p.png)


หัวข้อ: Re: ~ห้ามได้ไหม~
เริ่มหัวข้อโดย: ศรีเปรื่อง ที่ 05 มีนาคม, 2557, 08:38:02 AM
หลายทิวา...ราตรีที่หนีหน้า
มิได้มา...จารจด...พจน์เสนอ
ด้วยเพราะนอน...ปวดเศียร...วิงเวียนเบลอ
จับไข้เพ้อ...หนาวสั่น...สะท้านกาย  (ส่วนเหตุผลที่ ๒ เพราะไม่รู้จะต่อกลอนไหนของพิณจันทร์ดี อิอิ)

อยากจะแวะเวียนหา...ยุพาเจ้า
อยากจะเหย้าแหย่นาง...มิห่างหาย
อยากกระแซะ...เนื้อเย็น....มิเว้นวาย
อยากแตะปลายผมนุ่ม...เพราะชุ่มทรวง

มิเคยชิดนงไพร...ไหนเลยแม่
เพียงหางตาก็มิแล...แม้นางสรวง
หมื่นอัปสรผิวผ่อง...ลำยองยวง
ก็มิเทียบพุ่มพวง...ดวงสุดา

เปิดสมองพร้อมตรับ...รับทุกเรื่อง
มิเคยเคือง...ขุ่นมโน...ด้วยโทสา
ถือเหตุผลแก่นอัตถ์...เป็นปรัชญา
สิ่งนานา...ตรองตระหนัก...ตามหลักการ

เพียงเรื่องเดียว...ที่แปลก...แหวกจริต
คือดวงจิต...ที่ภักดิ์...สมัครสมาน
หนึ่งแน่งน้อยตากลม...มานมนาน
แต่สะคราญโฉมไซร้...มิใยดี

ยังเทียวไล้เทียวขื่อตื้อนงนุช
แม้อกหักรักคุด...มิหยุดหนี
เหตุผลใดทั่วฟ้า...และธาตรี
ก็แค่ลมพาที...ที่ไลฟ์บอย

ศรีเปรื่อง
๕ มี.ค. ๒๕๕๗

ไลฟ์บอย [สำนวนวัยรุ่นเมื่อประมาณ 20-30 ปีที่แล้ว] = ไร้ประโยชน์, เปล่าประโยชน์