เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนงอนง้อ => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 11 มีนาคม, 2557, 08:29:32 PM



หัวข้อ: เมื่อรู้อย่าอยู่ เมื่อรู้จงไป
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 11 มีนาคม, 2557, 08:29:32 PM
(https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t1/1376606_621901021213728_22080190_n.jpg)

..เมื่อรู้อย่าอยู่ เมื่อรู้จงไป..

ขอโทษนะที่ทำเธอช้ำอก
ทรวงสะทกสะท้านเธอผ่านเห็น
แม้นมิใช่ความจริงมองสิ่งเป็น
แต่ประเด็นเธออ้างทำหมางใจ

ขอโทษนะที่ทำเธอช้ำหมาง
เมื่อมองทางเขามาน้ำตาไหล
สิ่งเธอเห็นเป็นสิทธิ์ล้วนคิดไป
แม้นมิใช่สิ่งเห็นนั้นเป็นจริง

ขอโทษนะหากเธอนั้นเหม่อหม่น
ชายหนึ่งคนพ้นไปเจ็บใจหญิง
เมื่อชีวิตเธอแนบเขาแอบอิง
ย่อมระวิงสิ่งเห็นเป็นกังวล

ขอโทษด้วยเจตนาแม้นว่าใช่
แต่รู้ไหมยอมรับว่าสับสน
รู้ทั้งรู้ความจริงมิ่งกมล
ยังมิพ้นหนทางแม้ต่างเดิน

ขอโทษเธออีกครั้งยังก่อนนี้
คำพาทีที่ชายมิอายเขิน
ฉันมิเคยยั่วเย้าหยอกเขาเกิน
แท้นานเนิ่น..คือฉันเขานั้นปอง

ขอโทษนะ มิกล้า พึ่งมาบอก
สงสารดอกบอกเธออย่าเหม่อหมอง
เขารักฉันนั้นหมายคู่ชายครอง
เธอแค่ของปองเล่นเป็นครั้งคราว

 :35:
สงสารจังขอโทษจากใจจริงนะ
พิณจันทร์
๑๑ มีนาคม ๒๕๕๗


หัวข้อ: Re: เมื่อรู้อย่าอยู่ เมื่อรู้จงไป
เริ่มหัวข้อโดย: สุวัฒน์ ไวจรรยา ที่ 13 มีนาคม, 2557, 11:19:32 AM
><><><><
ปลอบ
******
เป็นของเล่นชั่วครั้งดั่งคำอ้าง
ก็จงวางใจนิ่งสิ่งดังกล่าว
สงบเย็น..สยบกลบเรื่องราว
ยึดธรรมน้าวเหนี่ยวใจเอาไว้นะ

อยากร้องไห้..(ก็) แอบร้องเมื่อข้องจิต
แล้วค่อยคิดใคร่ครวญ..อย่าด่วนผละ
จนแน่ใจว่า"เขา" ลืมเราละ
ก็ไหว้พระ "กรวดน้ำคว่ำขัน" เลย

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๑๓ / ๐๓ / ๒๕๕๗
(http://upic.me/i/8a/images65.jpg) (http://upic.me/show/48829167)


หัวข้อ: ..ซ่อนตนมิพ้นใจ..
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 13 มีนาคม, 2557, 08:24:52 PM
(http://i882.photobucket.com/albums/ac27/Wimonkww/E0B0E480E2D0E190E400E210E350E220E0B0E480E2D0E190E1C0E310E270Resize_zps3f91ab24.jpg)

..ซ่อนตนมิพ้นใจ..

ควรจะเป็นเช่นนั้นเมื่อหันรู้
เธอคือผู้อยู่ไหนใคร่ครวญเอ่ย
ภาพถือศีลกินเจ ปนเปเกย
แต่มิเคยซึมซับไว้กับตน

ฉันคือคนมาก่อนแนบนอนสุข
เธอมาหลังนั่งทุกข์คอยสุขหล่น
มาอิงแอบแนบกายชายกมล
แหงนรอยลหล่นส้มระทมคอย

อยู่ที่ใจสำนึกระลึกรู้
กามสมสู่รู้เล่นกายเป็นง่อย
เหมือนรอโชคชะตาหล่นลาลอย
แม้นสำออยเพียงใดก็ไม่จริง

ความถูกต้องผ่องศีลอาจินต์ถือ
และในมือถือธรรมกระทำสิ่ง
เรื่องดีชั่วมั่วชายกายระวิง
เกิดเป็นหญิงควรไหมแลกใครชม

หากแม้นอ้างต่างผิดทำจิตหล่น
หากเป็นคนย่อมมีชั่วดีถม
แต่ทำไมใจต่ำกระทำจม
ที่เหมาะสมจมต่ำกลับทำตัว

ทุกถ้อยคำนำหมายมิได้สอน
อุทาหรณ์กลอนหมายละอายชั่ว
มากกาเมเร่ร่อนจรเนียนัว
มากเมียผัวตัวตนไม่พ้นเวร

พิณจันทร์
๑๓ มีนาคม ๒๕๕๗