|
หัวข้อ: รำพึงถึงตัวเอง เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 14 มีนาคม, 2557, 06:31:51 PM ตอนที่ปู่เจ็บป่วยคอยช่วยจับ
ระวังหน่อยนะครับ คอยจับให้ ฉันตัวเล็ก ปู่ตัวโต โซเซไป ขึ้นบันได แสนยาก ลำบากกาย มาถึงคราวพ่อแก่และเจ็บป่วย ฉันต้องช่วยพาหาหมอไม่เบี่ยงบ่าย มาถึงคราวความเจ็บป่วยของลูกชาย รีบขวนขวายหาหมอไม่รอรี ใครจะป่วยช่วยได้ไม่ชักช้า แต่ถึงคราป่วยเองเซ็งเหลือที่ ต้องขับรถไปหาหมอต่อชีวี ปวดถี่ถี่ที่ท้องต้องกัดฟัน ยังโชคดีมีลูกชายตามไปด้วย เรียกหมอช่วยเร็วไวด้วยใจหวั่น หมอแก้ไขคลี่คลายหายโดยพลัน ชีวิตฉันจึงรอดและปลอดภัย หากแก่ไปกว่านี้เห็นที่แย่ ใครจะคอยดูแลและเฝ้าไข้ ไม่อยากคิดเลยเถิดเตลิดไกล ต้องแข็งแรงเอาไว้ให้นานพอ... หัวข้อ: Re: รำพึงถึงตัวเอง เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 14 มีนาคม, 2557, 07:43:56 PM (http://titimaflower.com/images/201209/goods_img/101_P_1348123219383.jpg) :13: เกิดความคิดน้อยใจทำไมเล่า เจ็บป่วยเข้าตามวัยมิได้ขอ โรคเข้าหามาฝังมิรั้งรอ อย่าไปท้อต่อโรคเศร้าโศกเลย คิดแต่เพียงเลี่ยงหลบไม่พบหน้า ลูกไม่มาพาตรวจร้าวรวดเอ่ย คิดว่าเขาทำงานอยู่บ้านเคย หากเราเผยออกไปก็ไม่ดี ทุกสิ่งพอทำได้อย่าไปคิด ทำให้จิตทรุดลงพะวงหนี กำลังใจในตนมากล้นมี เป็นหน้าที่ของตนอย่าสนใคร ระบายคำนำกลอนนั่งนอนเล่น หาเรื่องเด่นเย็นจิตลิขิตใส่ เพื่อนลูกหลานผ่านหันจำนรรจ์ไป ระบายใจใส่ศรีกวีตน และอย่างน้อยก็มีฤดีน้อง ที่คอยปองส่องหาอักษราสน ต่อกลอนถ้อยน้อยงามอร่ามยล และทุกคนกำลังใจให้ครูเอย หวัดดีค่ะป๋าฮอท สู้ๆๆค่ะ พิณจันทร์ ๑๔ มีนาคม ๒๕๕๗ |