|
หัวข้อ: สายเกินไป เริ่มหัวข้อโดย: กวีเพื่อชีวิต ที่ 17 มีนาคม, 2557, 10:09:36 PM เมื่อสูญเสียจึงรู้สึกสำนึกได้
มาเสียใจที่หลังนั่งคอตก เหมือนสวรรค์พลันเปลี่ยนเป็นนรก ใจช้ำฟกอกกลัดหนองร้องคร่ำครวญ ถูกความเหงาล้อมรุมกลุ้มเหลือที่ ทั้งชีวีร่ำไห้อาลัยหวล คิดถึงเธอคราใดใจรัญจวญ เธอมาด่วนทิ้งไปไม่เหลือเลย. :35: หัวข้อ: Re: สายเกินไป เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 18 มีนาคม, 2557, 08:56:30 AM :24: :14:
ไม่ต้องมาครวญคร่ำทำเสียงอ่อย รำพันถ้อยลอยเลื่อนเพ้อเอื้อนเอ่ย ทีแต่ก่อนย้อนย้ำทำหยันเย้ย ชอบบ่นเปรยประจำว่ารำคาญ เราต่างคนต่างอยู่ให้รู้แน่ ส่งด้วยแชร์เปียมาค่าผ่อนบ้าน ยกให้เธอทั้งนั้นฉันทำทาน หนี้สินบานใช้ให้พอ ขอบ๊ายบาย หิ่งห้อย :21: ป.ล.ไม่รู้ว่าเศร้าเรื่องอะไร..แต่มะ.."หิ่งห้อย"มาปลอบแล้วนะ..โอ๋ๆๆๆ :jub jub: หัวข้อ: Re: สายเกินไป เริ่มหัวข้อโดย: ปรางค์ สามยอด ที่ 18 มีนาคม, 2557, 01:36:36 PM :27: :23: :25: ตอนเช้าเช้าอยู่ไหนไม่มาหา ทำไมจึงมาช้าเดี๋ยวหน้าหงาย เงินเปียแชร์เอาไปใช้สบาย พอเขาหน่ายคร่ำครวญมากวนใจ :sobbing: วันหลังจงรีบมาแต่เช้าเช้า จะได้เข้าคิวต้นเป็นคนใกล้ ขืนมาสายอย่างนี้ต้องมีใคร คนมือไวใจถึงดึงไปครอง :sobbing: ปรางค์ สามยอด :31: |