|
หัวข้อ: ~ช่างมัน ฉันจนจริง~ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 06 เมษายน, 2557, 05:53:04 PM (https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1.0-9/s640x640/1454887_633154370088393_1004582059575229116_n.jpg)
~ช่างมัน ฉันจนจริง~ โธ่เอ๋ย..อะไรกันนักกันหนา ใช้ชีวาค่าน้อยคนคอยหมิ่น มาก่อสร้างทางถนนทนทำกิน ยังมิสิ้นติฉินตำตีนคน ไม่ได้ขอเขากินต่อตีนย่ำ มีงานทำล้ำเลิศบังเกิดผล ขายแรงงานแลกเงินมิเขินจน น้ำตาหล่นคนย่ำว่าต่ำงาน ก็มันจนนี่หนา..มาดูถูก หนี้พันผูกโยงมามิลาผ่าน ก็หาใช้ได้เหลือเผื่อบุญทาน เหนื่อยจนอานงานหนัก แต่รักดี หนึ่งชีวิตเกิดมามีค่าสม น้อยคำคมถ่มกันต้องหันหนี น้ำตาไหลได้ฟังหลั่งวจี เขามั่งมีเหตุใดไร้เมตตา แม้นมิได้ยินตรงฟังคงรู้ น้ำตาหลั่งพรั่งพรูมิรู้สา ด้วยนิสัยได้เห็นเขาเป็นมา มิรู้ค่าช่วยเหลือเผื่อแผ่กัน โธ่เอ๋ย..ทำไมถึงใจจืด หากินฝืดเคืองแท้เมื่อแลหัน มิได้หมองข้องใจให้โรมรัน ใครจะว่า ช่างมัน ด้วยฉันจน น้อยใจวุ้ย! พิณจันทร์ ๖ เมษายน ๒๕๕๗ หัวข้อ: Re: ~ช่างมัน ฉันจนจริง~ เริ่มหัวข้อโดย: ปรางค์ สามยอด ที่ 08 เมษายน, 2557, 12:20:14 AM :22: อย่าน้อยใจไปเลยคนเคยยาก แม้ลำบากไล่งับจนยับย่น ก็จงต่อสู้ไปไม่อับจน คงจะพ้นสักวันอย่าหวั่นเกรง ขายแรงงานแลกเงินเผชิญทุกข์ ไร้ความสุขสมหวังยังรีบเร่ง ต้องหาเช้ากินค่ำดั่งทำเพลง ที่บรรเลงเพลงโศกวิโยคครวญ จะอดทนต่อไปไม่ท้อถอย จะไม่คอยโชคชะตาเข้ามาผวน จะขยันหมั่นเพียรไม่เรรวน จะเฝ้ากวนใจตนให้ทนทาน ใครจะว่าอย่างไรก็ไม่ว่า ขอเพียงข้าฯเข้มแข็งสู้แรงต้าน อบายมุขรุกเร้าไม่เข้าการ ขจัดมารแห่งใจพ้นไพรี จะมานะพยายามไม่ย่นย่อ จะเร่งก่อสร้างตนให้พ้นหนี้ จะขอสู้สุดกำลังที่ยังมี จะต่อตีอุปสรรคให้หักราน ขอเพียงเธอเคียงใกล้อย่าไกลห่าง อย่าแรมร้างห่างไกลจนใจด้าน ชุบชีวิตจิตใจให้นานนาน โปรดเจือจานน้ำใจอย่าให้จาง ปรางค์ สามยอด :12: หัวข้อ: Re: ~ช่างมัน ฉันจนจริง~ เริ่มหัวข้อโดย: ศิลาสีรุ้ง ที่ 08 เมษายน, 2557, 09:54:16 PM (http://www.baanwebsite.com/news/image.php?id_info=225)
baanwebsite.com หยาดเหงื่อ..ด้วยความจน ขายแรงงานแลกเงินตรามายังชีพ ด้วยแรงบีบเศรษฐกิจมาขีดขวาง สินค้าแพงจำทนหม่นอ้างว้าง อยู่ท่ามกลางสายแดดแผดเผาลน หล่อคอนกรีตแต่ละวันกลั่นหยาดเหงื่อ ไหลรินเพื่อชีวิตติดขัดสน เป็นค่าจ้างหมางหมองต้องจำทน ในวงวนด้วยแรงแกร่งกายใจ อิฐแต่ละก้อนปูนก่อต่อผนัง เพื่อประทังวันพรุ่งมุ่งให้ได้ ความยากจนอัตคัดยืนหยัดไป เป็นคนไทยระดับล่างแสนลางเลือน ถือปูนฉาบผนังอย่างราบเรียบ แต่ชีวิตมิเปรียบเทียบได้เหมือน ค่าข้าวสารค่าเทอมลูกปลุกมาเตือน ยิ้มจางเจื่อนเฝื่อนยากลำบากจริง ต้องแบกเหล็กแบกปูนหนุนหนักบ่า สู้เรื่อยมากล้าแกร่งสุดแรงยิ่ง จวบเนานานผ่านไปไม่ประวิง แม้ชังชิงจำทนแสนหม่นมาน ปีนเชื่อมเหล็กตอกไม้ไม่ย่อท้อ ตามแบบต่อสูงขึ้นจากพื้นฐาน เพื่อค่าแรงรอจ่ายจากนายงาน แ่บ่งส่งบ้านพ่อแม่แลหลังมา เสื้อผ้าเหม็นกลิ่นเหงื่อเจือไคลคราบ ร่างกายอาบต่างน้ำโซมซ้ำหนา เพื่อนร่วมงานมิต่างใดให้ระอา โรยแรงล้ายามเลิกงานนั้นจนชิน เกิดมาจนหม่นหมองสุดตรองเหลือ ผู้คนเบื่อมิอยากใกล้ไปทุกถิ่น ด้อยโอกาสนักหนาพาจนจินต์ สุดถวิลหวังชื่นกล้ำกลืนตรม ขอบคุณครับ ศิลาสีรุ้ง ๘ เมษายน ๒๕๕๗ (http://www.esafety.cn/blog/UploadFiles/2009-3/13124391258.jpg) ระวังสิ่งของหล่นใส่ ..ปลอดภัยไว้ก่อน.. esafety.cn ขอบคุณภาพจาก Internet ครับ [/color] |