เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 27 เมษายน, 2557, 12:17:39 AM



หัวข้อ: ...-๐ เทศกาล ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 27 เมษายน, 2557, 12:17:39 AM

                  (http://upic.me/i/lr/1509319_377130915758185_8974813541680361783_n-350.jpg) (http://upic.me/show/50746855)

                                           -๐ เทศกาล ๐-

                                           ๑. มโหรีรี่เริงกระเชิงชั้น
                                           คระครืนครั่นข้ามฟ้ามาโห่โหม
                                           ลมกรรโชกฉวัดลั่นฉากบรรโลม
                                           ถะถั่งโถมพร่าเม็ดดั่งเพชรพราย

                                           ๒. ประปลาบเปรี้ยงเสียงตวาดอำนาจฟ้า
                                           ฟากเวหาหาวห้วงเป็นรวงสาย
                                           พื้นโพยมโหมพยับป่านลับวาย    
                                           ประเลงเสียงเรียงร่ายเป็นสายพรำ    

                                           ๓. คล้ายกราดเกรี้ยวเสี้ยวหนึ่งกลับซึ้งแฝง
                                           สิ่งสำแดงเดือดดุลุฉนำ
                                           คือเมตตาปรานีเช่นนี้นำ
                                           แฝงนัยธรรมชาติเฉกปัจเจกเชิง

                                           ๔. ละสายหยาดสาดสายที่พรายพร่า
                                           ละฟากฟ้าเฟี้ยวฟาดอำนาจเถลิง
                                           จักเกื้อก่อก่อเกื้อเอื้อเถกิง
                                           เราจะเริงมโหรีแห่งชีวิต

                                           ๕. เราจะร่วมเล่นรำระบำร่าย
                                           เป็นสื่อสายเริงร่อนฟ้อนวิจิตร
                                           ทำนองหนึ่งงดงามยามพินิจ
                                           ด้วยความคิดพริ้งพร่างกระจ่างจินต์  

                                           ๖. มโหรีรี่แผ่ววะแว่วผ่อน
                                           เคล้าเพลงกลอนเที่ยงแท้กระแสสินธ์
                                           กระแสโลกโศกสุขรุกลามริน
                                           แต่มิสิ้นกระแสชื่นดื่นอณู

                                           ๗. กระแสชีพเลียมหลั่งหรือถั่งท้น
                                           กระแสชลเชยพเยียที่เกลี่ยลู่
                                           ที่แปลบปลาบวาบแสงวับแวงวู
                                           พอรับรู้กลับแสร้งวับแวงวาว

                                           ๘. ชะโอนอ่อนผ่อนเอนระเนนไหว
                                           ก็ยืนหยัดกวัดไกวไม่ทบท่าว
                                           ท้ามหาวาโยที่โห่กราว
                                           สะบัดคร่าวคราบไคลในชีวา

                                           ๙. ยิ่งผะเผยเย้ยโลกวิโยคยุค
                                           จะกร้าวแกร่งแรงรุกยิ่งสุขสา
                                           จะรับรื่นชื่นชั้นในมรรคา
                                           กับมหามโหรี.. ที่บรรเลง ๚ะ๛
 

                                           - Black Sword -
                                            (หมู มยุรธุชบูรพา)

                                           ขอบคุณภาพจาก Internet

rV1f4ce9j-4