เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

@ ลองเขียน อยากศึกษา....เดินเข้ามา เรียงถ้อย
ค่อยค่อยร้อย ร่ายขยับ.........รับต่อใน เนื้อหา
ร่ายนั่นหนา ทุกวรรค...........จักห้า ถึงเจ็ดคำ *
พึงจำ "รับสัมผัส"...............จัดลง หนึ่ง สอง สาม
ในวรรคตาม แน่แท้.....จงแต่ง โคลงสองแล้.....จักได้จบบท..นั่นนา **

* ปกติ ๕ คำ
** โคลงสองสุภาพ

ร่ายในแต่ละวรรค จะไม่ "เว้นวรรค"    มักอ่าน ๓+๒ หรือ ๒+๓
แต่ที่ "เว้นวรรค" เพื่อสะดวกในการอ่านสำหรับผู้ไม่คุ้นเคยครับ

ร่าย ต่างจากร้อยกรองประเภทอื่น คือ ยาวเท่าใดก็ได้

"ร่ายสุภาพ" อย่างน้อยต้องมี ๕ วรรค ก่อนจบด้วย โคลงสองสุภาพ
"ร่ายยาว" รู้ว่า จบบท ที่มีคำ เช่น ฉะนี้แลฯ นั่นแล

* "ร่ายดั้น" ขอยกไปอีกกระทู้ครับ

ขอบคุณ "แดงคนดี" ที่จุดประกายครับ
http://www.baanklon.com/index.php?topic=3721.0
(www.baanklon.com น่าเสียดาย ปิดไปแล้วครับ)

...โคลงฉันท์ กาพย์กลอนประเดิม........ขอ"ร่าย"เริ่ม บ้างหนา
"ร่ายสุภาพ"พา เพลินเพลิน................ดำเนินเรื่อง ร่ายไป
ห้าคำ ในหนึ่งวรรค.........................เรียงร้อยสัก พอประมาณ
จบกานท์ ด้วยโคลงสอง..................ผองเพื่อน ขยับขับดู
สัมผัสรู้ รับส่ง...............................อย่าลืมหลง เลยนา
ร่ายลาจบเท่านี้......ขออย่าละหลีกลี้.......ร่วมด้วยช่วยกัน...แต่งนา (โคลงสองสุภาพ)

*** ร่ายสุภาพ แบบสั้นสุดๆ คือ
แต่ง ๕ วรรค จบด้วยโคลงสองสุภาพ รวมเป็นแปดวรรค

...ทุกเช้า เฝ้าขับขาน............นมัสการ พระทรงศรี
สดุดี สำนึกคุณ....................เกื้อการุญ ปวงข้าฯ
ธรรมแกร่งกล้า จำเริญ...........ดำเนิน ชีพ"รับใช้"
ปันแบ่ง มุมั่นให้....................ทุกผู้ สุขสันต์...เสมอเทอญ

...ยามค่ำ  มั่นตรีกตรอง..........ตรวจกลั่นกรอง การกระทำ
ผิดหลงถลำ หรือกระไร.........เที่ยงธรรมใน ปฏิบัติ
ฤ เลือกจัด เฉพาะราย...........สุขสบาย แค่พวกพ้อง
ฤๅแด่ มวลพี่น้อง.................ร่วมหล้า เดียวกัน

*** ร่ายสุภาพ แต่ละบท ต้องจบด้วย โคลงสองสุภาพ
ดังนั้น ข้างต้นจึงเป็น ร่ายสุภาพ ๒ บทครับ

การส่ง-รับสัมผัส
คำท้ายบท(ไม่ใช่ คำสร้อย) ส่งสัมผัสไป
แล้วรับด้วย คำที่  ๑, ๒, หรือ ๓ ของวรรคแรก ในบทถัดไปครับ

...เศรษฐศาสตร์บ่งบอกถึง
ประเด็นซึ่ง "ขาดแคลน".........ณ แดนสิ่ง มี"จำกัด"
จึงต้องจัด "สำคัญ".............."อะไร"นั้น "จำเป็น"
ทุกคนเห็นควรกระทำ.............นำสู่ปมปัญหา
"อย่างไร"หนา วิธี.................อันเหมาะมี ประสิทธิภาพ
ทราบซึ่ง ประโยชน์นั้น............แน่แก่ ทุกชนชั้น
แต่"ให้ผู้ใด"...ดีนา


ขาดแคลน, มีจำกัด (Scarcity)
อะไร (What)
จำเป็น (Need)
อย่างไร (How)
ประสิทธิภาพ (Efficiency)
ให้แก่ผู้ใด (for Whom)

เรื่องสำคัญ ที่เราไม่ควรประมาท

พินัยกรรม ชีวิต (Living Will) (ร่ายสุภาพ)

....พินัยกรรม ชีวิต...............คือสิทธิ์ อันชอบธรรม
ชี้นำ ความประสงค์.............เจาะจง ยามเจ็บหนัก
ผู้อื่นจัก รักษา...................ดูแลข้าฯ อย่างไร !
ใช่ปล่อย รอวันดับ..............หลับไร้ จิตวิญญาณ
พันธนาการ รุงรัง................ยังชีพ ด้วยเครื่องมือ
เพียงเพื่อยื้อ เวลา..............เช่นฆ่า ความเป็น"คน"
จึ่งเตรียมตน พรักพร้อม.......กายจิตสงบ นอบน้อม
ตระหนักแจ้ง "ธรรมดา"

แนวคิดในเรื่องพินัยกรรมชีวิต หรือหนังสือแสดงเจตนาปฏิเสธการรักษาของผู้ป่วยที่อยู่ในวาระสุดท้าย
ของชีวิต (Living Will)
มีผลในทางกฎหมายเป็นครั้งแรกในประเทศสหรัฐอเมริกาเนื่องมาจากกฎหมายการตายตามธรรมชาติ
(Natural Death Act) ของรัฐแคลิฟอร์เนีย ปี ค.ศ. ๑๙๗๖ (พ.ศ. ๒๕๑๙) เพื่อรับรองสิทธิของผู้ป่วย
ในการยอมรับหรือปฏิเสธกระบวนการทางการแพทย์ที่เป็นไปเพื่อยืดชีวิต
(หรืออีกความหมายหนึ่งคือยืดความตายออกไป) ก่อนจะแพร่หลายไปยังรัฐและประเทศอื่นๆ

สำหรับสังคมไทย หลังจากการสัมนาเพื่อพิจารณากฎหมายดูแลผู้สูงอายุดังได้กล่าวไว้แล้ว
แม้พินัยกรรมชีวิตจะยังไม่มีผลในทางปฏิบัติ แต่เรื่องดังกล่าวได้ถูกนำมาพิจารณาอย่างต่อเนื่อง
เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิรูประบบสุขภาพ โดยคณะกรรมาธิการสาธารณสุขวุฒิสภา ได้เสนอประเด็น
“สิทธิการตายอย่างมีศักดิ์ศรี” เข้าไปอยู่ในร่างกรอบความคิดระบบสุขภาพแห่งชาติ หมวดว่าด้วย
สิทธิหน้าที่ ความเสมอภาค และหลักประกันความมั่นคงด้านสุขภาพ ที่ต่อมาได้กลายมาเป็น
พ.ร.บ.สุขภาพแห่งชาติ ๒๕๕๐ มาตรา ๑๒
“บุคคลมีสิทธิทำหนังสือแสดงเจตนาไม่ประสงค์จะรับบริการสาธารณสุขที่เป็นไปเพียงเพื่อยืดการตายในวาระสุดท้ายของชีวิต หรือเพื่อยุติความทรมานจากการเจ็บป่วยได้”
จนเกิดกระบวนการจัดทำ (ร่าง) กฎกระทรวงดังกล่าว และกำลังอยู่ในระหว่างการรับฟังความคิดเห็นจากผู้เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นแพทย์ พยาบาล ผู้ป่วย ญาติ นักกฎหมาย เพื่อร่วมกันกำหนดแนวทางปฏิบัติ
ที่เหมาะสมกับสังคมไทย

ร่ายลำนำน้ำใจ เรื่อรินไหลแห่งคำ นำสู่หมู่มวลมิตร เสกประดิษฐ์พิณอักษร
สุดสุนทรวาจา รอเวลามาเยี่ยมเยือน แม้กาลเลื่อนล่วงลับ  ยังจะนับวันคอย
มิถดถอยร่ายกมล ดลบันดาลวจี แด่ผู้พี่ทุกครา บ้างจะมาตอนเช้า อาจมาเคล้าตอนเย็น
เป็นไฉนก็จะเรียงร่าย สุดสหายในฤดี
แด่พี่ท่านบ่ช้า น้อมต่อร่ายกานท์กล้า สุขนี้ชุ่มชื่น นานเทอญ
สิริวตี
 :14:

ร่ายสุภาพ แต่งประกวด ต้องระวัง

การส่ง-รับ สัมผัส
กรรมการเขาตัดคะแนน หากไม่ใช้ วรรณยุกต์ เดียวกัน

รอเวลามาเยี่ยมเยือน แม้กาลเลื่อนล่วงลับ  แก้ไขเป็น
รอเวลามาเยี่ยมเยือน แม้กาลเลือนล่วงลับ

ดลบันดาลวจี แด่ผู้พี่ทุกครา
ดลบันดาลวจี ผู้อารีทุกครา

สำหรับผม
ผมเน้น ความเหมาะควร ของเนื้อหามากกว่าครับ เช่น

 ....ฮ่องเต้ มีพระประสงค์.........เจตน์จำนง สอบปราชญ์
ผู้ฉลาด แก้ปัญหา................."ช้างข้า หนักเท่าไร"
วิธีใด ก็ตาม.........................ซักถาม แจงกระจ่างได้
วอนเพื่อน เฉกปราชญ์ไซร้.......แต่งแก้ ปริศนา

หากเปลี่ยน ช้างข้าหนักเท่าไร
เป็น ช้าง(นั่น)หนาหนักเท่าไร เพื่อรับสัมผัส ปัญหา

ผมว่า คงไม่เหมาะ ไม่มีฮ่องเต้ตรัส "นุ่มๆ" แน่ ๆ ครับ

 :12:
ฉบับแก้ไขแล้วค่ะ

ขอบพระคุณ อาจารย์ Share มากๆนะคะ ^^  :14:



ร่ายลำนำน้ำใจ เรื่อรินไหลแห่งคำ นำสู่หมู่มวลมิตร เสกประดิษฐ์พิณอักษร
สุดสุนทรวาจา รอเวลามาเยี่ยมเยือน แม้กาลเลือนล่วงลับ  ยังจะนับวันคอย
มิถดถอยร่ายกมล ดลบันดาลวจี ผู้อารีทุกครา บ้างจะมาตอนเช้า อาจมาเคล้าตอนเย็น
เป็นไฉนก็จะเรียงร่าย สุดสหายในฤดี
แด่พี่ท่านบ่ช้า น้อมต่อร่ายกานท์กล้า สุขนี้ชุ่มชื่น นานเทอญ

สิริวตี

...นมัสการองค์ทรงธรรม์..........คืนวันโปรดยินดี
สกลโลกมีสันติสุข..................รอดพ้นทุกข์กิเลส
แห่งเหตุอันเศร้าหมอง............จึงผองข้าแซ่ซ้อง
เทิดเกียรติพระนามกึกก้อง.......สุดสิ้นกายใจ

ใจเรื่อยลงรินหลั่ง ฟังคำครูรู้ขับขาน จึงแหวกม่านออกมาพบ สบสำเนียงเคียงร่าย เสนาะสายสุนทรศรี แม้นารีหนีห่าง ก็มีบ้างงานรัด ขจัดไซร้บ่ได้แท้ จึงแวะมากล่าวแก้ ปริศนาท่านแท้ นั่งเฝ้าตอบเผย

สิริวตี
 :30:

เดี๋ยวว่างแล้วจะไปตอบกระทู้ปริศนาให้นะคะ อาจารย์(ลืมไปแล้วอันไหนบ้าง)
 :30:

ร่ายสุภาพ

....กราบนมัสการองค์พระ
โปรดพรพละหลั่งริน
สู่ ธ บดินทร์เหล่าข้า
ทรงปกหล้าแหล่งไทย
เจริญไกลด้วยเมตตา
สงบหรรษาจึ่งพร้อม
ขับแซ่ซ้องประณตน้อม
สวัสดิ์ไท้จงนิรันดร์

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
toshare (นามแฝง)

วรรค เพื่อให้ได้จังหวะ นักเรียนจะได้อยากอ่านมากขึ้น

มิสุขสันต์วันเสาร์    มีงานเข้าเร่งจี๋  หลีกหนีก็มิได้  ให้รู้สึกเหนื่อยแล้ว  น้องแก้วก็อยากพัก  ปักตนแต่ในบ้าน  จำออกสานเร่งทำ   อันกิจกรรมนานา  อ่อนล้าเสียจริงหนอ  ขอเขียนเเวะเวียนบ่น  อย่ากังวลใดนะ จะมาใหม่อีกที  และมิหนีห่างหน้า  ต่อป้อนกลอนแต่ช้า ร่วมด้วยช่วยประพันธ์ นานเอย

สิริวตี
 :13:

ไม่ได้เขียนนานเลยค่ะ...ไม่รู้ถูกไหมเอ่ย

....เปิดโอกาสฝึกฝน............เยาวชนทั้งหญิงชาย
เรียนรู้ขายอาหาร.................คือฮาลาล...ผ่าน อย.
บรรจุห่อพลาสติกใส.............รสชาติไทยมาตรฐาน
เช่นไก่หวาน, แหนมแดง........หอมแรงข้าวหมกไก่
กลิ่นรส"ใช่"บะจ่าง................กลมกล่อมอย่างข้าวหลาม
ตามโครงการฝึกอาชีพ...........เชิญเร่งรีบส่งสมัคร
รวมเพื่อนรักจัดกลุ่ม..............ฝึกควบคุมการขาย
มีรายได้ชัดเจน....................ตามกฎเกณฑ์ชี้วัด
จักจัดสินค้าให้.....................มิต้องใช้เงินทุน
สนับสนุนอาชีพเสริม.............ริเริ่มบัญชีออมทรัพย์
ยกระดับเยาวชน..................ในชุมชนโรงเรียน
เพียงพากเพียร-ซื่อไว้............วิบากผ่านทุกข์พ้นได้
แน่ต้องมั่นธรรม...เสมอนา

...."ร่าย"เล่าเรื่อง ร่ำลือ...........ชายผู้ถือ รวยล้ำ
อยากคิดย้ำ ผู้คน...................ตนคือ ผู้สามารถ
เก่งกาจ รถระยับแพง..............สำแดง ขับโฉบโชว์
อวดโต จอดเด่นไว้.................เด็กเห็นให้ สนใจ
พาพวกไว ล้อมเล่น.................ปีนโชว์เช่น เจ้าของ
เด็กหนึ่งจอง พื้นที่.................ขีดถี่ถี่ หลายหน
บัดดล ชายนั้นมา..................เด็กพลันพา หลบหนี
มีเพียง หนึ่งไม่รู้....................นั่งคู้คู้ ขีดเขียน
โกรธจัดเจียน จักบ้า...............ชายนั้นคว้า มือมา
หาได้ ก้อนหิน-พลัน..............ทันที ทุบมือนั้น
ครั้นหัน เห็นใบหน้า................โอ้ลูกข้า นี่เอง
กริ่งเกรง เป็นอันตราย.............รีบผันผาย หาหมอ
พอผลออก อาจพิการ.............เดินบนบาน เทพเจ้า
กลับเข้า ใกล้ตัวรถ.................ปรากฏ ตัวหนังสือ
คือ "ผมรักพ่อครับ"
.........................................แทบล้มพับ จับไข้
โฮใหญ่ สำนึกได้................."[โอ้!] พ่อนั้น สุดเลว"
แก้ไขข้อความเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว

ประภาคาร บันดาลใจ

...ขอองค์ พระทรงธรรม์............ดลอัศจรรย์ อวยพร
แนะสอน เธอแกร่งไกร...............สาดแสงไสว ใจคน
เยาวชน ประภาคาร...................สิทาน พายุโหม
คลื่นโถม เธอมั่นคง...................ดำรงแสง จรัสฟ้า
นำร่อง ปลุกฅนท้า...................โฉดร้าย มลายสูญ

อาหาร (ร่ายสุภาพ)

@ ร่ายเรียงวิชาการ................เรื่องอาหารหมวดใหญ่
เริ่ม!ใส่ใจวัตถุดิบ...................จะหยิบจะใช้สิ่งใด
พึงเข้าใจสรรพคุณ................อันเกื้อหนุนสุขภาพ
อย่าฉาบฉวยแต่(ราคา)ถูก.......ปลูกนิสัย ณ บัดนี้
ประโยชน์แน่! โรคร้ายลี้..........ลาภได้โดยพลัน

* เย็นไย ฝนตกซู่            จู่จู่ลง กระหน่ำเมือง
เคืองใคร ในชนบท          ฝนหมด ให้แห้งแล้ง
แกล้งซ้ำ ช้ำทุกข์ท่วม       ครานี้อ่วม อนาถแท้
มุ่งมั่น ปัญญาแก้             ไป่แพ้ชะตากรรม

....โบราณร่ำ "น้ำใจ"...........กระจ่างใส เผื่อแผ่ดี
ต่อ"จน-มี" เสมอภาค.........ดุจ"รัก"จาก นภาลัย
สุริยะไสว แขสว่าง............มิมีห่าง แจ่มฟ้า
แบบอย่าง รักแท้ท้า..........พิสูจน์ได้ทุกวาร...วันเฮย

...."คิดซึ้ง" ขานที่สอง............."เตือนตน"ตรอง พินิจ
จักนึกคิด สิ่งใด...................มองใกล้ไกล แทงตลอด
มิมืดบอด มัวเมา..................กิเลสเผา ชั่วช้า
กระบี่ ปัญญาท้า..................ตัดได้ด้วยใจ...กระจ่างนา

....ไล่เรียง อันดับสาม........บุราณถาม ถึง"พร้อม"
ฝึกฝนซ้อม ปฏิบัติ............."สมรรถภาพ" บังเกิด
เลอเลิศผล การกระทำ........พึง"จด-จำ" อย่าเว้น
ขจัดสิ่งผิด หมกเร้น...........เร่งแก้กันเสมอ

....ที่สี่เสนอ "ความรู้"...............อุตส่าห์สู้ ใฝ่หา
เพิ่มปัญญา ฉลาดเฉลี่ยว..........ยึดเหนี่ยว ในทางธรรม
ดำรง เลี้ยงชีพชอบ................อีกรอบคอบ ปรับใช้
ยังประโยชน์ ทุกผู้ได้..............รอดพ้นภัยพาล

...หนุ่มสาว วาดหวังใด
"พระ" อวยชัย สมประสงค์
คงมั่น ในมรรคา
ธรรมา เป็นดาวใจ
ไปเถอะ ! ไปนำทาง
แผ้วถาง รัก-รับใช้
ผู้เจ็บ ผู้หมองไหม้
สุขถ้วนทั่วกัน..นั้นนา

ร่ายสุภาพ

อัศจรรย์ วันคริสตมาส
(สมัยไม่มีมือถือ)

...คริสตมาส กรายใกล้ถึง......จึงสามี ภรรยา
พากัน เยี่ยมแม่พ่อ................ต่อเนื่อง หลายวารวัน
พลันรถ หยุดดับลง................ตรงแห่ง แหล่งเปลี่ยวร้าง
แน่! คงค้าง คารถ.................อดทนสู้ ภาวนา
แท็กซี่มา แก้ไข....................ขอบใจ กันเรียบร้อย
เอ่ยถ้อย ให้ตอบแทน
...........................................แท็กซี่แสน สุภาพ
กราบพระ ตอบขอบคุณ......."วันนี้ บุญยิ่งใหญ่
พระทรงไถ่ กู้เรา..................ข้าฯมิเอา สิ่งใด
ขับกลับไป สุขสันต์..............ฉลองวัน พระบังเกิด"
ประเสริฐ สามเบิกบาน
...........................................กาลก็ ล่วงลับลง
คู่รักตรง สู่ร้าน....................สั่งอาหาร มื้อค่ำ
อิ่มหนำ ร่ำเก็บเงิน................หญิงหนึ่งเดิน ตรงมา
เธอหนา คงครรภ์แก่............ซักไซ้แน่ ใกล้คลอด
ทำงานตลอด มิพัก...............ภาระหนัก รออยู่
แล้วคู่รัก ลาไป
...........................................ในขณะ เก็บช้อนชาม
ซองเงินตาม ติดมา...............เนื้อหา "ขออวยพร
อย่าทอน กำลังใจ................เราได้ รับช่วยเหลือ
จึงแผ่เผื่อ เพื่อเธอ"
............................................กลับบ้านเจอ สามี
เธอเร็วรี่ เล่าพลัน..................อัศจรรย์! คุณความดี
สามี แท็กซี่เอง
...........................................บรรเลง ร้อยร่ายนี้
ธรรมบ่ง บอกชัดชี้...............สุขนั้น"แบ่งปัน"


** ร่ายสุภาพ กำหนดให้
ส่งสัมผัส วรรณยุกต์ใด ให้รับด้วย วรรณยุกต์นั้น
ที่นี้ ไม่เคร่งนัก แต่งเอาความ เป็นสำคัญครับ

สวรรค์ (ร่ายสุภาพ)

...ค่ำเช้าเจ้าผ่านคน..........ไยจนแล้งน้ำใจ
สวรรค์บ่ไกลยากฝัน..........แท้พบพลันทันที
เพียงมีรักเมตตา...............วิญญาณ์รักรับใช้
ผู้ทุกข์ท้นเจ็บไข้..............ต่ำต้อยประสบสันต์

 :18:ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆนะครับ

@ รักคือธรรมแท้เที่ยง
บ่เบี่ยงเพราะฤทธิ์อวิชชา
ฤ ตัณหาโลภโกรธหลง
รักมั่นคงสันติสงบ
เคารพสิทธิ์ศักดิ์ศรี
เมตตามีต่อผู้
ร่วมโลกย์ทุกข์สุขสู้
สลัดพ้น”ตัวตน”

สึนามิ   สิ! ส่องใจ

@ ร่ายเล่า ครั้งเกิดภัย
แผ่นดินไหว ญี่ปุ่น
วุ่นวาย หายนะ
คลื่นซัดซะ อ่วมเมือง
เป็นเรื่อง ไฟฟ้าดับ
รังสีกลับ แผ่คลุม
(โรงไฟฟ้านิวเคลียร์)
ทุกข์สุม สิอดทน
จนทั่วโลก นับถึอ
เกิดร่ำลือ เรื่องเด่น
............
"ฅน"ควรเช่น ฉะนี้
ขอร่ายชี้ ชัดลง
ประสงค์ สื่อส่องใจ
ผ่องไสว ดังเด็กน้อย
เธอคอย อยู่ในแถว
แนวยาว รับอาหาร
อีกนาน อาจอดได้
อาสา(สมัคร) ให้สงสาร
กวักเรียกขาน ให้มา
นี่หนา ส่วนของฉัน
ปันแบ่ง เธอจงรับ
หนูน้อย"ครับ ขอบคุณ"
แล้วเธอหมุน ตัวไป
ไวสู่ กองอาหาร
เหตุการณ์ สุดประเสริฐ
แบบอย่างเลิศ"วางลง"
แล้วตรงกลับต่อคิว
อาสาฯลิ่ว เข้าถาม
ยามคิวถึง ตัวเธอ
คงเจอ อาหารหมด
เธอจะอด แน่นอน
ถอนใจ "หนูขอบคุณ
แสนอบอุ่น ห่วงใย
แต่ไฉน หนูเอาเปรียบ
คนอีกเพียบ ทุกข์ท้น
หนูอาจค้น ผักหญ้า
ครั้งหน้า คงได้กิน"
อาสาฯผิน หน้าสะอื้น
เต็มตื้น ประทับใจ
..............
นี่แหละไฉน "ญี่ปุ่น"เจริญ
"ฅน"เกิน คำ"ยิ่งใหญ่"
เด็กน้อยใส สะอาด
แล้วแต่วาด ชี้นำ
กระทำ คือแบบอย่าง
..................
สรรค์สร้าง ณ บัดนี้
ธรรมะ สิบ่งชี้
โลกนั้นเป็นไฉน

ตามข่าวที่รับทราบ อาสาสมัครผู้นั้นเป็นชาวเวียดนาม
เขาเขียนว่า ปกติเขาภูมิใจเสมอ ชาติเขาสร้างฅนได้ดีเยี่ยม
แต่พบเจอเหตุการณ์นี้ เขายอมรับ ฅนญี่ปุ่นยิ่งใหญ่จริง