|
หัวข้อ: ชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 05 พฤษภาคม, 2557, 08:19:00 AM ชีวิต 1 ชีวิต 1 ฉันตื่นนอนตอนเช้าราวยามห้า ตรงเวลาจำเรียงส่งเสียงขัน คล้ายสัญญาณยามเช้าเข้าใจกัน ตื่นรับขวัญวันใหม่ใกล้รุ่งราง ลงจากคอนก่อนตะวันสรรค์แสงสี ทิ้งราตรีอีกคำรพพบสว่าง หมอกที่หนาเลื่อนลอยค่อยเบาบาง เริ่มต้นทางวันใหม่เตรียมใจกาย สิ่งจำเป็นนี้หรือคืออาหาร ความต้องการถึงดิ้นรนแลขวนขวาย คอยคุ้ยเขี่ยเหยื่องามตามสบาย ตกตอนสายอิ่มท้องที่ต้องการ นอนพักผ่อนตอนสายหมายอาหารย่อย นอนรอคอยมื้อสองของอาหาร กิจกรรมสัตย์ซื่อก็คืองาน มิทรมานทุกข์ทนจนเหนื่อยกาย ไร้แข่งขันปันแบ่งเหยื่อเพื่อพวกพ้อง แลมิต้องกักตุนวุ่นซื้อขาย หลักพอเพียงเคียงคู่อยู่สบาย มิวุ่นวายกายใจไปวันวัน เกินพอกินพอตนหนทางทุกข์ ไร้สันติสุขเล่นแง่แต่แข่งขัน ธรรมชาติธรรมดาค่าอนันต์ เป็นสวรรค์ชีวิตเมื่อคิดดู ที่อยู่ดีมีอาหารพบพานสุข มลายทุกข์สุขเสริมเพิ่มสุดกู่ ธรรมชาติธรรมดามาค้ำชู เราขออยู่ในบทตามกฎธรรมชาติ แดนสวรรค์ใช่ไกลเกินใฝ่คว้า ยึดธรรมดาตามเห็นเช่นพุทธศาสน์ ทั้งกายใจผ่องผุดสุดสะอาด มิเป็นทาสใดใดในมารยา ปัจจัยหลักเพื่อชีวิตสัมฤทธิ์ผล เรื่องมีจนพ้นขั้นตัดปัญหา ด้วยพวกเรามิหลงเพลินบนเงินตรา ตัดบูชาเงินทองมิข้องใจ ด้วยคิดอยู่พอเพียงเคียงปัจจัยหลัก อุปสรรคปัญหาหามีไม่ อิสระเสรีมีความไท มิคลั่งไคล้สินทรัพย์นับว่าดี ตัดตัณหาทุกอย่างถึงทางสงบ วุ่นวายจบปัญหาพาหน่ายหนี เรื่องเบียดเบียนแก่กันนั้นฤๅมี เอื้ออารีเมตตาหลั่งมาพลัน ผลประโยชน์มิมีนี้ดีนัก เห็นประจักษ์เราอยู่คู่สวรรค์ สันติสุขทุกเวลาค่าอนันต์ ไร้โทษทัณฑ์ในสังคมบรมสุข ความต้องการของชีวิตปิดตรงนี้ ก็ตรงที่ผ่านพ้นผจญทุกข์ กายไร้โรคจิตใจให้สนุก ประโลมปลุกจิตวิญาณผ่านพบธรรม พร่ำพรรณนาหลายเรื่องประเทืองจิต จวบถึงกิจหาอาหารพานถึงค่ำ ใกล้จบกิจจบการงานประจำ กิจกรรมเพื่อชีวิตจะปิดไป ถึงเวลาเข้าคอนนอนผ่อนพัก ที่เหนื่อยหนักมลายลงคงสดใส ได้พักผ่อนพร้อมคลายทั้งกายใจ หมดปัญหาใดใดไปวันวัน มิมีอะไรค้างคาพล่าผลาญจิต เก็บมาคิดทำกายใจจนไหวหวั่น วิถีชีวิตคิดมาค่าอนันต์ หากยึดมั่นธรรมดามีค่าคุณ ถึงเวลาห้ายามตามกำหนด ก็รับบทตามกิจจิตเกื้อหนุน ส่งเสียงขันสดใสใกล้อรุณ ปรับเปลี่ยนหมุนวันใหม่ไปอีกวัน ฉันบอกเล่าเข้าใจในการกิจ นี่ชีวิตสดใสไก่อย่างฉัน ดำรงชีพยึดหลักรักเผ่าพันธุ์ อยู่ร่วมกันสันติสุขทุกเวลา สัตว์อื่นอื่นเช่นกันอย่างฉันครบ ต่างประสพสุขแท้แต่ปรารถนา สัตว์มิมีเหลวไหลไร้มารยา ตัดตัณหาเบียดเบียนกันนั้นไม่มี ชีวิต 2 ฉันตื่นนอนไม่แน่แล้วแต่เหตุ ไร้ขอบเขตกำหนดเป็นบทวิถี ขับสิบล้อมิได้นอนผ่อนกายี คนใช้หนี้มิมีเวลานอน ทำงานยุ่งมุ่งปลดหนี้ชั่วชีวิต ภารกิจคอยผลาญการพักผ่อน กลุ่มเจ้าหนี้มิเผื่อเอื้ออาทร ถึงเดือดร้อนลูกหนี้นี่ทั่วกัน ก็นี่แหละวงจรผ่อนดอกเบี้ย นั่งหัวเสียเจ็บอกตกสวรรค์ ถูกดอกเบี้ยเรี่ยไรไปรายวัน ความสุขสันต์ฤๅมีที่กายใจ การพักผ่อนกายใจไม่เต็มที่ เรื่องของหนี้ผูกพันจิตหวั่นไหว กายก็ล้าเรี่ยวแรงแห้งเหี่ยวไป ความเป็นไทมิเหลือเผื่อชีวิต ความพอเพียงไมมีสุขตีจาก มีแต่ฝากทุกข์เพิ่มเติมภัยพิษ พันธุ์มนุษย์มากมีนี้โรคจิต ดูว่าผิดกับสัตว์เกินอัตรา ด้วยมนุษย์มิอยู่คู่ธรรมชาติ พุทธศาสน์มีอยู่มิรู้ค่า ทิ้งพุทธศาสน์ปราชญ์แห่งแหล่งธรรมา ศาสตร์สากลล้ำค่ามนุษย์เรา คิดแข่งขันบ้าคลั่งยังเศรษฐกิจ เกิดภัยพิษหลายประเภทเหตุมนุษย์เขลา มากปัญหาตามติดชิดดังเงา ล้วนรุมเผาใจกายมิวายจบ เกินพอดีพอตนหนทางทุกข์ ไร้สันติสุขวุ่นวายไร้สงบ พลอยสภาพแวดล้อมพร้อมกระทบ ล้วนประสบทุกข์ภัยไปตามกัน ด้วยผลพวงมนุษย์อุตสาหกรรม มุ่งกระทำเพื่อเงินตราว่าสุขสันต์ แท้ความทุกข์ตามมาเหลืออนันต์ ปิดสวรรค์ชีวิตเมื่อคิดดู แย่งที่อยู่แย่งอาหารพานพบทุกข์ ไร้ความสุขทุกเสริมเพิ่มสุดกู่ เรื่องธรรมชาติธรรมดาปิดประตู ไร้การอยู่ตามบทกฎธรรมชาติ แดนสวรรค์ยิ่งไกลเกินใฝ่คว้า ปิดธรรดามิเห็นเช่นพุทธศาสน์ ผลสุดท้ายกายใจไม่สะอาด คงเป็นทาสวัตถุลุมารยา ปัจจัยหลักเพื่อชีวิตฤๅสัมฤทธิ์ผล เรื่องมีจนวนวังยังปัญหา ด้วยลุ่มหลงคงเพลินบนเงินตรา คิดบูชาเงินทองมาข้องใจ ไม่คิดอยู่พอเพียงเคียงปัจจัยหลัก อุปสรรค์ปัญหาเหลือปราศรัย ไร้อิสระไร้เสรีมิเป็นไท มัวคลั่งไคล้สินทรัพย์นับไม่ดี เติมตัณหาทุกอย่างไร้ทางสงบ มิคลายจบปัญหารุมสุมเต็มที่ เรื่องเบียดเบียนแก่กันนั้นทวี เอื้ออารีเมตตาลับลาพลัน ผลประโยชน์มากมีที่ประจักษ์ ภัยเพิ่มหนักดุจนรกตกสวรรค์ สันติสุขเหือดแห้งไร้แบ่งปัน ทวีโทษทัณฑ์สังคมจมกองทุกข์ ความต้องการของชีวิตผิดตรงนี้ หลงมากมีทรัพย์สินถึงสิ้นสุข กายเหนื่อยล้าจิตใจไร้สนุก ไร้ประโลมปลุกจิตวิญญาณพบพานอธรรม บทสรุปชีวิต เมื่อพบทางสองแพร่งแบ่งแยกชัด ถึงจริงสัจเห็นบอกคอยตอกย้ำ อาจมองเห็นแสงสว่างทางชี้นำ กอปรกิจกรรมถูกทางสร้างคุณ เพื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์สุดประเสริฐ หาทางเลิศอยู่ร่วมใจไม่วายวุ่น สืบกุศลผลทานผ่านผลบุญ เป็นต้นทุนสังคมนิยมพอเพียง ยึดพอเพียงเยี่ยงสัตว์จัดสุดสุด ยึดปรัชญาศาสนาพุทธสุดแท้เที่ยง วิทยาศาสตร์บูรณาการงานคู่เคียง เป็นวังเวียงเข้าถึงซึ่งนิพพาน ประทีป วัฒนสิทธิ์ 4 พฤษภาคม 2557 |