เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 27 พฤษภาคม, 2557, 02:14:32 AM



หัวข้อ: ...-๐ ผู้เบิกฟ้า ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 27 พฤษภาคม, 2557, 02:14:32 AM
                           (http://upic.me/i/z2/bc5x-.jpg) (http://upic.me/show/51134025)

                                          ...-๐ ผู้เบิกฟ้า ๐-...            
 
                                           ๑. ครั้นดวงดาวดื่นฟ้าเริ่มราแสง
                                           วิญญาณแห่งเสรีคลี่ขยาย
                                           สองตาพราววาววิบกระพริบพราย
                                           อาบอุ่นอายเอิบหวังอันรังรอง
 
                                           ๒. เวลาล่วงช่วงชิงทุกสิ่งลับ
                                           มิอาจดับดวงจิตให้มิดหมอง
                                           ร่างที่ตรากตรำผ่านม่านครรลอง
                                           คือสิ่งฟ้องคุณค่ากว่าตำนาน
 
                                           ๓. มือที่หยาบยับย่นแต่ท้นค่า
                                           ร่างชราโรยร่วงทุกช่วงผ่าน
                                           ทุกนาทีที่สมประสบการณ์
                                           ดั่งเลขจารเบิกฟ้าให้อ่าเรือง
 
                                           ๔. อาจสิ้นดับลับชีพปลายกลีบเมฆ
                                           ประดุจเฉกเช่นไม้ที่ใบเหลือง
                                           ที่ร่วงหล่นถมทับนับนองเนือง
                                           แต่กลับเฟื่องหมายมุ่งบำรุงดิน
 
                                           ๕. เหมือนสายน้ำล่วงไปไม่ไหลกลับ
                                           ยังตรึงตรับตรองอยู่มิรู้สิ้น
                                           ทางที่ผ่านฉ่ำชื้นและรื่นริน
                                           ทุกถ้วนถิ่นเอื้อชอุ่มพรายชุ่มทาง
 
                                           ๖. เหมือนเคียวขอก่อเกี่ยวก่อนเสี้ยวหนึ่ง
                                           ที่ถากทึ้งอุปสรรคข้องขวากขวาง
                                           แม้มิสุดสายรุ้งอันรุ่งราง
                                           หากแต่วางวาดคิดด้วยจิตพลี
 
                                           ๗. เพื่อผองชนคนหลังที่ยั้งหยัด
                                           มิข้องขัดก้าวย่างหว่างวิถี
                                           เพื่อเบิกแสงแห่งชัยให้ชีวี
                                           ไม่รอรีเร่งสร้างระหว่างวัย
 
                                           ๘. ครั้นดวงดาวดับฟ้าสิ้นลาแสง
                                           หลากหนแห่งเตียนโล่งเริ่มโปร่งใส
                                           ทางที่ถากแผ้วถางคั่งค้างไว้
                                           ผู้มาใหม่จักสร้าง.. ถาง ต่อ เติม ๚ะ๛
                                           :
                                           .
                                           - Black Sword -
                                            (หมู มยุรธุชบูรพา)

                                           ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet


หัวข้อ: Re: ...-๐ ผู้เบิกฟ้า ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 27 พฤษภาคม, 2557, 02:53:42 AM
ผู้พราวฟ้า

วันที่ดาวดื่นแสงเริ่มแรงล้า
คือเวลาเสรีคลี่มาเสริม
ผู้เดินหลังยังเห็นโชติเช่นเดิม
ว่าดาวเจิมจุดพร่างสร้างจักรวาล

ด้วยดวงตาทอประกายดุจสายสร้อย
ส่องฟ้าพร้อยพราวศักดิ์แห่งรักหวาน
ลบความมืดคืนก่อนที่ร้อนราญ
เพื่อวิญญาณผกผินโบยบินไป

มือหยาบย่นได้สร้างหนทางแกร่ง
ทั่วทุกแหล่งเขาเขินเนินไศล
หว่านพืนพันธุ์เพาะโชคขึ้นโบกใบ
ทางก็ได้โสภิณน่ายินดี

ถึงดาวดวงร่วงดับลับฟ้าแล้ว
แสงยังแพรวพราวฟ้าสมราศี
คือฟ้าของคนผู้สู้ชีวี
ซึ่งไม่มีวันดับชั่วกัปกัลป์

................................

เปลวเพลิง


หัวข้อ: Re: ...-๐ ผู้เบิกฟ้า ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 28 พฤษภาคม, 2557, 12:54:14 AM

                                          -๐ รอยทาง ๐-

                                          คือจำนงคงศักดิ์แห่งนักสู้
                                          ที่รับรู้เสกสร้างอย่างรังสรรค์
                                          จุดประกายฉายฉาบอาบชีวัน
                                          อันจะมั่นกำหนดทุกบทตอน

                                          ทุกก้าวย่างวางรู้อยู่เต็มจิต
                                          ทุกความคิดคำนึงถึงกาลก่อน
                                          ทุกเส้นสายรายรอบขอบสัญจร
                                          สื่อสังวรวัฏฏะมิละเลย

                                          จะขอสืบแสงทองที่ผ่องฟ้า
                                          แล้วมุ่งหน้าออกเดินมิเมินเฉย
                                          อาบหัวใจไออุ่นอันคุ้นเคย
                                          เพื่อจะเผยแผ่สร้าง.. มิลางเลือน ๚ะ๛
                                          :
                                          .
                                          - Black Sword –
                                           (หมู มยุรธุชบูรพา)