|
หัวข้อ: ~ฝนแกล้ง~ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 03 มิถุนายน, 2557, 10:27:20 PM (https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xaf1/t1.0-9/10307384_661811907222639_8917819451940961465_n.jpg) ~ฝนแกล้ง~ ฝนตกพรำฉ่ำฟ้าจันทราลับ ฟ้ามืดดับกับจันทร์กลัวหวั่นไหว ฝนตกหนักเบาบ้างสลับไป หากแต่ใจไม่เบาเขลาขลาดเลย วิ่งเก็บของสาละวนกลัวฝนเปียก ตะโกนเรียกหาพี่แต่พี่เฉย หากแต่เรียกในใจ ได้ดั่งเคย ฟ้าก็เผยเสียงร้องทั้งสองทาง ฟ้าคำครามคร้ามครันให้หวั่นหวาด ไฟดับขาดแสงส่องคงหมองหมาง เตรียมเทียนไขไฟฉายข้างกายนาง หากไฟดับจุดสว่างมองทางเดิน เย็นสบายได้ฝนทุกคนชอบ หากฝนมอบคืนนั้นคนสรรเสริญ ตกกลางคืนสบายกอดก่ายเกิน ฝนหยอกเอิญคนคู่ให้อยู่เคียง แต่คืนนี้พี่ฝนดาลดลหนาว สายฝนพราวร้าวเห็นแตกเป็นเสี่ยง ฝนเยาะเย้ยเคยหนาวกอดร้าวเพียง ค่ำคืนเมียงมองไหนก็ไร้เงา ฝนตกพรำร่ำไรยังไม่หยุด ฝนปักหมุดตกในวันไร้เขา ฝนใจร้ายหน่ายแหนงแสลงเรา ตกจนเช้าเลยไหมฝนใจดำ พินจันทร์ ๓ มิถุนายน ๒๕๕๗ หัวข้อ: Re: ~ฝนแกล้ง~ เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 07 มิถุนายน, 2557, 09:01:49 AM :15: :15: ธรรมชาติ กำหนด หมดทางแก้ หนาวดางแด ด้อมมอง จ้องงามขำ หยาดหยดย้อย พลอยเสริม เติมประจำ จะว่าฝน ใจดำ ปนร่ำไร ต้องต่อว่า ก้อนเมฆ เสกกลุ่มจับ ทะมึนกลับ พร่างพรู รู้บ้างไหม บดบังแสง จันทร์เจ้า เงาลับไป มิทันใด เม็ดฝน ก็หล่นโปรย ส่วนก้อนเมฆ โทษอากาศ ประหลาดแท้ หาทางแก้ ตัวกัน หวั่นจริงโหวย อาจโทษลม โทษฟ้า อย่าพึ่งโวย ส่วนตนโอ้ย ไม่เคยโทษ ช่างโหดเกิน วิริน ๗/๖/๕๗ :18: :18: |