เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

ข้อ ๑ เป็นลักษณะพิเศษของประเทศไทย คือ ประวัติศาสตร์ในประเทศไทยมิได้ถูกนับถือให้เป็น “วิชาการ” อย่างแท้จริง
นั่นหมายถึงว่าคนที่มีอำนาจได้กีดกัน ได้ปิดปัง ได้ห้ามการเผยแพร่ประวัติศาสตร์บางเรื่อง

ข้อ ๒ เราได้ถูกวางยาทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างผู้คนกันเอง

ข้อ ๓  คือประวัติศาสตร์ท้องถิ่นมันหายไป วิชาประวัติศาสตร์สมัยใหม่เกิดขึ้นในยุคที่มีรัฐ มีพรมแดนประเทศเกิดขึ้นแล้ว
เวลาเราศึกษาประวัติศาสตร์ก็เลยมักจะมุ่งแต่สนใจเรื่องประวัติศาสตร์ของอาณาจักร

ข้อ ๔ คือการละเลยบทบาทของสามัญชน เราอ่านประวัติศาสตร์ของทางราชการ
ก็จะเห็นแต่บทบาทของศูนย์กลางอำนาจ
ไม่มีเรื่องของสามัญชน ประวัติศาสตร์ที่เราจะต้องบอกเล่ากันต่อไป จะต้องเป็นเรื่องของคนที่เป็นจริง
สามัญชนทุกคนมีส่วนร่วมอยู่ในประวัติศาสตร์

                                                         ผู้พิชิตเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์

                                                        ๐ ผู้ชำนะจึ่งได้                  เขียนเอย  
                                                     จักบิดเบือนเลือนเลย             ย่อมได้
                                                     ตีนเหยียบแผ่นดินเชลย         ทบท่าว
                                                     ตีนหนึ่งเหยียบคอไว้            ร่ำร้องใดฤา

                                                        ๐ คำครวญฤาร่ำไห้           ใครมอง
                                                     มีแต่เหยียดหยามกอง           ท่วมท้น
                                                     ชลนัยไหลนอง                     กระอัก
                                                     เลือดอาบฤาจักพ้น                 เหล่าร้ายภัยผยอง

                                                        ๐ ยึดครองดินถิ่นด้าว        แดนใด
                                                     จักพร่าผลาญรานใคร           ไป่ข้อง
                                                     ยึดทรัพย์ข่มเหงใจ               มันโฉด
                                                     กองทัพเทียบโจรซ้อง           ยิ่งพ้องพันธ์ุโจร

                                                        ๐ บันทึกโจรสื่อไว้             ให้หลง
                                                     กลืนชาติกลืนชนพงศ์            แอบอ้าง
                                                     นานไปไป่พะวง                   จางจบ
                                                     สูญชาติราษฎร์แรมร้าง         ก่นร้องทวงหา

                                                        ๐ อยุทธยาใช่ไร้                ฝีมือ
                                                     เป็นเหตุใดกันฤา                  จึ่งแพ้
                                                     "เจ้าตาก"ยิ่งชนระบือ           เหิมฮึก
                                                    "พุทธยออดฟ้า"ยิ่งแล้           จึ่งรู้ไทยยง

                                                       ๐ ไทยจึงลิขิตได้              ประวัติตน
                                                     มิตกเป็นทาษชน                 พม่านั้น
                                                     ประวัติชาติพึงยล                อยุธเยศ
                                                     ตีนเหยียบคนไทยคั้น         ขุ่นแค้นแสนเข็ญ

                                                       ๐ กลกรรมเห็นส่งให้       บันดล
                                                     พม่าถึงคราตน                    แตกบ้าง
                                                     กรุงอังกฤษยกพล               ยึดประเทศ
                                                     สูญกษัตริย์โรยร้าง            อิสระสิ้นฝรั่งครอง


                                                     ขอบคุณครับ

                                                     ศิลาสีรุ้ง
                                                     ๒๖ กรกฎาคม 2557

 [/color ]