|
หัวข้อ: O เพลงลมครวญ...O เริ่มหัวข้อโดย: สดายุ ที่ 01 สิงหาคม, 2556, 02:12:16 PM (http://upic.me/i/wo/c26y2.jpg) (http://upic.me/show/46269962)
O ประเลงแต้มแต่งโลก..เลือนโศกเศร้า ด้วยรูปเงาบรรเจิด..แสนเฉิดฉาย ผ่านกรองร้อยถ้อยคำ..โบกรำบาย หอมก็ผายผ่านต้องให้มองเมียง O เมื่อเยื่อใยถักบ่วง..คล้องดวงขวัญ จึงเมื่อนั้นแรงถวิล..เคยสิ้นเสียง- ก็เริ่มเร้ารัวย้ำส่งสำเนียง- ผ่านร้อยเรียงปรารถนาแทนมาลัย- O -สวมสอดเร่งมารยาให้อาวรณ์ หอมหวานก็ปรุงป้อน.เพื่ออ่อนไหว- แฝงแววตาหวั่นสะทกแทรกอกใคร สืบผ่านให้เจตจินต์..ต้องยินยอม O แอบซ่อนเถิดแฝงเร้น..อยู่เช่นนั้น จะเสกสรรค์กรองกานท์..ที่หวานหอม- ด้วยความในอกพร่ำ..ให้ด่ำดอม เพื่อเหนี่ยวน้อมใจคน..ให้อลเวง O เสพเถิด..ความหมายที่หมายว่า- จะพรรณนาห้วงจิตให้พิศเพ่ง ให้ความนั้นเร้ารัวใจตัวเอง- เพื่อคร่ำเคร่งติดตามทุกยามไป O ใช่ไหมว่า..บนแผ่นกระดานเดียว มีน้ำใจข้องเกี่ยว..กรากเชี่ยว-ไหล ความหมายมุ่งปรุง-ปอง..จากห้องใจ พร้องความนัยยอกย้อน..สุมซ้อนกัน O พลิ้วไหวรอบปฏิพัทธ์..สะบัดผืน โลมอกใจหวานชื่นในคืนฝัน ลมร่ำริ้วอ่อนแรงใต้แสงจันทร์ เมื่อร่องรอยภาพฝัน..เริ่มบรรเลง O แว่วโดยคลื่นสังคีตประณีตหวาน ค่อยแผ่ซ่านรานรุมเข้ากุมเหง งดงามเอยหยัดหยั่ง..ในวังเวง ให้อกหนึ่งคร่ำเคร่ง..ฟังเพลงครวญ O สายลมหนาวผ่าวผ่านมานานเนิ่น เข้าหยอกเอินอาวรณ์ให้ย้อนหวน ใจเจ้าเอยลมเห่ก็เรรวน ทั้งอบอวลหอมอยู่..ไม่รู้จาง O ลมหนาว..ระลอกน้ำไหลลามฝั่ง เหมือนใครหลั่งหวานหอม..เข้าล้อม-ขวาง อักษรกรองความวอน..ออดอ้อนวาง เพื่อรอย่างเหยียบรอย..นัย-ร้อยเรียง O ใช่ไหมว่า...บนแผ่นกระดานนั้น มีใฝ่ฝันจำนง..คอยส่งเสียง อ้อยสร้อยพะเน้าพะนอ..นั้นรอเคียง แผ่สำเนียงผ่านนัย..มอบให้ตรอง O ใช่ไหมว่า...กลางห้วงใจดวงขวัญ อ่อนหวานนั้นรุมเร้าเป็นเจ้าของ ผ่านมาเถิดเลศแฝง..เจ้าแต่ง-กรอง จะเผยเลศทั้งผอง..ให้พ้องกัน O เมื่อแฝงเร้นอ่านอยู่..พึงรู้ว่า- ถ้อยบรรดา..รอพร้อมโอบกล่อมขวัญ เจ้าเอยนับแต่นี้..อย่ามีวัน- หยุดเสพถ้อยรำพัน..ตราบวันวาย O เมื่อแฝงเร้นอ่านอยู่..จงรู้ว่า- ปรารถนาใครหนึ่ง..ที่พึงหมาย- คือผู้เสพนัยรู้..เชิงชู้ชาย เพื่อเนตรนั้นโชนฉาย..รับหมายนี้ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=04-2010&date=16&group=11&gblog=246 หัวข้อ: Re: O เพลงลมครวญ...O เริ่มหัวข้อโดย: สดายุ ที่ 07 สิงหาคม, 2556, 10:34:34 PM O อาวรณ์..ที่ซ่อนเร้น...? O
(http://upic.me/i/7r/1355148494.jpg) (http://upic.me/show/46391857) O เผยออกมาสักทีจะดีไหม ซ่อนเร้นอยู่ทำไม .. หนอ-ใจนั่น ? เมื่อต่างก็มีใจมอบให้กัน พร้อมใฝ่ฝันเฝ้าอยู่ .. อย่างรู้คอย O คิดถึง .. ละห้อยเห็นเมื่อเร้นหน้า กับแววตาว่างเปล่า-แสนเศร้าสร้อย เพียงภาพเคยจับจอง .. ที่ล่องลอย- สร้างรูปรอยแล่นเลื่อนขึ้นเตือนใจ O ไย-ถึงต้องแฝงเร้นอยู่เช่นนั้น กดข่มความผูกพัน .. ห้าม-สั่นไหว ก็เมื่อแววในตา .. แสนอาลัย นึกหรือว่าความนัย .. ปิดได้พ้น ? O วาบวามความอ่อนหวาน-เมื่อผ่านช่วง ก็รับรู้แหนหวงที่ร่วงหล่น- ลงในการร่ายรำ .. แววจำนน- ที่เอ่อล้นเผยล่วงผ่านดวงตา O กี่ครั้งแล้วแววตา-เกินกว่าซ่อน เผลอ-เผยความอาวรณ์ออดอ้อนหา รับรู้แววอ่อนหวานส่งผ่านมา ย่อมรู้ว่าเกินคิดจะปิดบัง O เพียงแววตาฉายทอจะพอหรือ ว่านั่นคือรูปรอยให้คอยหวัง แล้วหัวใจเต้นแผ่วจะแว่วดัง- ให้รับฟังเสียงสั่น .. เอาวันใด ? O เพียงแววตาฉายทอ .. ไม่พอหรอก จะพูดบอกความถวิล .. จนสิ้นได้ หากต้องมีพจน์พากย์คอยฝากนัย จึงอาจรู้อาลัยที่ในทรวง O ซ่อนเร้นด้วยขัดเขินมาเนิ่นนาน จน-รับรู้อ่อนหวาน .. เมื่อผ่านช่วง โดยพจีงดงาม, ถ้อยความปวง- ย่อมลามล่วงสู่ใจผู้ใฝ่คอย O คล้ายเนิ่นนานหนักหนากับท่าที- แฝงไมตรีปรุงเปรียบ .. อย่างเงียบหงอย จนความหมายสืบสร้าง .. ไม่พรางรอย- แล้ว-จึงค่อยนำวาง .. ลงกลางใจ O เมื่อท่าที, บทบาท-ไม่ขาดช่วง ย่อมยากล่วงเลือนกัน .. จากกันได้ ด้วยต่างคอยรับรู้ .. ว่าผู้ใด- ส่งรับแรงอาลัย .. มีให้กัน O หยุดเถิด-ความอาวรณ์ที่ซ่อนเร้น หยุดบีบเค้นหัวใจ, ความใฝ่ฝัน ด้วยว่าความทรมาน .. จากนานวัน จักค่อยผันผ่านช่วง .. จนล่วงพ้น O หยุดเถิด-รอบดวงใจที่ไหวสั่น ด้วยว่านั่นเป็นช่วงการร่วงหล่น- ของอาวรณ์อาลัยที่ในตน อย่างจำนน, รอพร้อม-อุ่นอ้อมทรวง ! O หรือจะให้คำนึงมีถึงกัน ต้องถูกกั้นกีดชาติจนขาดช่วง หรือจะให้แรงกรรมเคยบำบวง ต้องเลือนล่วงสูญเปล่า .. ไม่เข้าที O ก็แค่เผยความนัย .. ออกให้รู้ เป็นนัยชู้พร้อมสรรพสำหรับที่- จะใช้เป็นสายใยแห่งไมตรี โอบรัดชีวิตสองมาพ้องกัน O คอยเถิด .. วงแขนโลภ .. รอโอบกอด เมื่อร่างทอดลงทับ-การรับขวัญ อกอุ่น, แรงปราโมช คือโทษทัณฑ์- ไว้กักกันอาวรณ์ .. เคย-ซ่อนเร้น ! O หรือจะให้คำนึง .. แม้หนึ่งช่วง- จังหวะดวงใจคอยละห้อยเห็น- ต้องแกว่งไกวรอเฝ้า ทั้งเช้าเย็น เพราะถูกรักซ่อนเร้น .. บีบเค้นเอา ? |