|
หัวข้อ: "เถ้าธุลี" เริ่มหัวข้อโดย: พี่ดาวเอง ที่ 14 สิงหาคม, 2557, 08:10:15 PM (http://1.bp.blogspot.com/-tiu35djD3ko/UTIJau-AkOI/AAAAAAAACBM/nWkjeMTCKag/s400/images.jpg)
"เถ้าธุลี" สิ่งเล็กนิดปลิดลงก็ปลงสิ้น เพียงเศษหินผินดับก็ทับถม เป็นเศษดินสิ้นแล้วมิแคล้วจม สลายล่มล้มหายไปตามกาล เพียงหนึ่งคนวนรอบกรอบสมัย ฤาห่างไกลไอดินถิ่นสสาร คือเศษส่วนมวลคละจักรวาล จะตระหง่านนานไหมไม่อาจเดา ผงธุลีมีคลุ้งพุ่งและหล่น ละลิ่ววนบนห้วงพร้อมร่วงเฉา รอตะกอนนอนดิ่งละทิ้งเงา สิ้นรากเถาเถ้าฝุ่นหมดสูญไป หนึ่งธุลีขี้เถ้าเงาอากาศ พายุสาดซัดปลิวละลิ่วไล่ ละล่องลอยพลอยฟุ้งคละคลุ้งไกล นานเท่าใดหายลับและดับลง จะฝืนรั้งตั้งขึ้นยืนเพียงไหน หากหลงใหลในเงาเราประสงค์ ท้ายที่สุดหยุดดิ้นชีวินปลง เหลืออยู่คงคือเถ้าเงาตะกอน :24: หัวข้อ: Re: "เถ้าธุลี" เริ่มหัวข้อโดย: ปรางค์ สามยอด ที่ 14 สิงหาคม, 2557, 09:25:28 PM :13: อันดินน้ำลมไฟได้บรรจบ อาการครบสามสองมารองบ่อน ต่อจากนั้นสัญญาเอื้ออาทร ทั้งหนาวร้อนอ่อนไหวในชีวิน :18: ทั้งดีชั่วมั่วปนระคนคลั่ก อีกทั้งรัก,โลภ,โกรธ,เข้าโดดดิ้น หลง,อบาย,ว่ายวนคลุกมลทิน ยามสูญสิ้น,กลิ่นไฟคุ,เถ้าธุลี :32: ที่เหลือไว้ข้างหลังฝังใจอยู่ พอเป็นลู่สร้างสรรสำคัญที่ ความดีงามตามติดลิขิตมี ปฐพีรองรับซับน้ำตา ไพร พนาวัลย์ :14: |