|
หัวข้อ: เพลียใจเหลือเกิน... เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 02 กันยายน, 2557, 12:12:51 AM ฉันเหนื่อยเหลือเกิน กับการเดินสู่เส้นทางเพื่อสร้างฝัน ชีวิตคู่แตกหัก...เลิกรักกัน ครอบครัวนั้นผันเปลี่ยนคนละทาง อยากตั้งหน้าตั้งตาฝ่าฟันต่อ โดยไร้พ่อ...ไร้คู่มาเคียงข้าง โถ...ลูกเอ๋ยเหมือนมีกรรมมาอำพราง เขายังสร้างทางก่อขอส่วนบุญ แม่อยากกลับไปพบสบหน้าเจ้า ขอจับเจ่าคลุกคลีมิเคืองขุ่น ขอพักใจสักระยะ....นะแม่คุณ ก่อนจะหมุนชีวิต...ลิขิตเอง... พิกุลแก้ว :205pr: หัวข้อ: Re: เพลียใจเหลือเกิน... เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 02 กันยายน, 2557, 06:34:43 AM ขืนใจท้อนั่งเศร้าก็เท่านั้น
หัวใจมันตรอมตรมถูกข่มเหง มีสิ่งร้ายรุมอัดยัดละเลง คนจะเก่งเบ่งได้ถึงไหนกัน มัวคิดถึงวันเก่าก็เศร้าหนัก ชีวิตคนเรามักจักแสนสั้น มองเวลาที่เหลือเผื่อถึงวัน ที่ต้องทำสิ่งอันนั้นมากมาย ใช่!มันท้อมันเหนื่อยเมื่อยเกินแบก มานจะแตกทั้งเป็นเอ็นสลาย เจียนจะขาดลมชีวิตจะปลิดตาย แต่ร่างกายวิญญาณนั้นต้องเดิน ถ้าเรารู้เข้าใจในวัฏจักร มีสิ่งเร้าควักใจให้ขาดเขิน หรือทั้งมีเหลือล้นจนมากเกิน หาใช่เรื่องบังเอิญเผชิญใจ มันคงมีสังวันผลันบรรจบ เวียนมาครบรอบสุข ณ ยุคใหม่ เวียนมาแล้วมาทักก็จากไป สู้เข้าไว้ไม่ท้อก็คงดี :5pa9: หัวข้อ: Re: เพลียใจเหลือเกิน... เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 02 กันยายน, 2557, 08:09:04 AM :12: :34: :12:
ถึงชีวิตทดท้อก็ต่อได้ เถอะเร็วไวไล่ขับมันกลับหนี นึกหน้าลูกผูกพันทุกวันมี แรงใจที่ฝ่าฟันมุ่งมั่นตน แม้นมิได้อยู่เคียงก็เพียงหน้า ไม่สบตาก็รู้อยู่ทุกหน แม้นมิได้ยินเสียงเคียงกมล ก็ยินยลหัวใจมิไกลเลย หากแม้นมองที่เห็นเป็นคนอื่น สุขหวานชื่นครอบครัวยิ้มหัวเฉย หากไปเปรียบตัวเราก็เหงาเกย สิ่งที่เคยย้อนหวนมากวนใจ หากแม้นมองที่เขาแยกเนาบ้าง การแยกทางสร้างสมจ่อมจมไหม เขายังอยู่มิท้อเดินต่อไป มองด้านดีเข้าไว้อย่าไปท้อ สู้ๆ ต่ายจ้า :22: :22: :22: หัวข้อ: Re: เพลียใจเหลือเกิน... เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 02 กันยายน, 2557, 10:02:00 PM คงด้วยเพราะภาระแลหน้าที่
อันมากมีเกินกว่าจะมาหงอ มิมีทางเลือกอื่นมายืนรอ ต้องสู่ต่อเท่านั้น...วันพรุ่งนี้ หากแต่บนเส้นทางทุกย่างก้าว ช่างปวดร้าวหัวใจยากหน่ายหนี เมื่ออีกฝ่ายฝากคำเพื่อย่ำยี ทั้งๆที่...ไม่สน...ก็เสียใจ.... :27pr: |