หัวข้อ: ...อ่อนใจมิใช่อ่อนแอ... โดย รามสูร อักษรสยาม.. เริ่มหัวข้อโดย: ninerit ที่ 04 สิงหาคม, 2556, 12:36:04 PM (https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/v/p480x480/1059194_177615435749120_355712674_n.jpg?oh=e611fd150b36f70bf58202826e72bdd5&oe=52000BB3&__gda__=1375756542_f4595516608af84711b1de12821054f7) ...อ่อนใจมิใช่อ่อนแอ... เป็นนักกลอนยืนแกร่วอยู่แถวหลัง ฝีมือยังไม่แจ๋วเหมือนแถวหน้า ไม่ไดัเป็นกวีมีหน้าตา ...ยังเกาะขาเกาะแข้งแห่งกฎเกณฑ์ ไม่ละเมิดกรอบกฎบทบังคับ ยังยึดจับเอาไว้ให้หลานเหลน แต่ก็คล้ายไม้หลักปักขี้เลน มีโอนเอนอ่อนข้อพอประมาณ แต่เรื่องเสียงท้ายวรรคยังหนักแน่น มิยอมให้ผิดแผนสิ้นแก่นสาร "เสียงตรีท้ายวรรคสอง"ไม่ต้องการ เห็นอยู่บานตะไทในกวี คนเขียนกลอนต้องมั่นฉันทลักษณ์ ยึดเป็นหลักเอาไว้อย่าหน่ายหนี ยืดหยุ่นกันได้บ้างในบางที แต่ข้อที่สำคัญต้องมั่นคง ท้ายวรรคหนึ่ง-สอง-สามตามด้วยสี่ กฎเขามีอย่างไร?อย่าได้หลง ต้องศึกษาต้องฝึกให้ลึกลง ถูกต้องตรงตามที่เขานิยม มิใช่สักแต่ว่า...กูจะเขียน เข้ามาเปลี่ยนเพี้ยนผิดยังคิดข่ม ว่ากูเป็นกวีมีคนชม แล้วมาล้มกฏกลอน...เฮ้อ!อ่อนใจ.../ ...รามสูร อักษรสยาม... ชมรมนักกลอนอักษรสยาม ๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๖ :32: |