|
หัวข้อ: ~หนาว เหน็บ เจ็บ ครวญ~ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 08 ตุลาคม, 2557, 12:49:59 PM (https://scontent-a-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/10659269_727110387359457_7499721137591034519_n.jpg?oh=f487ec1ab3556c2bc59a288cce25945f&oe=54B30FF4)
~หนาว เหน็บ เจ็บ ครวญ~ สายลมโบกโบยมาเข้าหน้าหนาว โอ้อกสาวหนาวแล้วเพลงแว่วหวาน เป็นบทเพลงหงอยเหงาเศร้าดวงมาน เหมือนเนิ่นนานรอคอยจนน้อยใจ เหมือนหมอกหม่นยลหนาวพร่างพราวสาย หล่นกระจายพื้นดินหมอนหมิ่นไหม้ ทิ้งความหวานลานดินลงถิ่นไป หมดสิ้นไร้ใบเกาะออเซาะนวล ยินแต่เพียงไผ่สีถ้อยอี๋อ๋อ คล้ายหัวร่อเยาะเย้ยคนเคยหวน ใบร่วงกราวราวขบใจทบทวน ผ่านมาล้วนรวนเรร้อยเล่ห์คำ ให้สะทกอกสาวเกินหนาวเหน็บ บาดแผลเจ็บเก็บเกินจะเพลินขำ เคยรินหวานพาลหายเลือนร่ายบำ หลบมุมช้ำน้ำตาหลั่งลาจินต์ มองไอหมอกหยอกเย้าใบเก่าหวาน คำสาบานนานเนาสองเราสิ้น คำสัญญาลาเลือนลงเกลื่อนดิน น้ำตารินสิ้นสายอายหมอกเช้า สายลมหนาวสาวครวญคืนหวนสู่ ถึงฤดูรู้หนาวเดือนดาวเหงา กอดตัวเองร่ายบำพอทำเนา ฟังเพลงเก่าหน้าหนาวเหน็บสาวครวญ พิณจันทร์ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๗ หัวข้อ: Re: ~หนาว เหน็บ เจ็บ ครวญ~ เริ่มหัวข้อโดย: ศิลาสีรุ้ง ที่ 12 ตุลาคม, 2557, 04:23:08 PM (http://upic.me/i/iw/story_spotteddove011.jpeg) (http://upic.me/show/53095502)
ชีวิตที่มากับสายฝน..พอพล นนทภา สิงหาคม 2545.../..geocilies.ws ฟ้าหม่นปลายหน้าฝน ๑ สายลมหนาวพราวมาปลายหน้าฝน ท่ามฟ้าหม่นพิรุณหนุนลมป่วน ฝนซัดซ่าชลาไหลไม่เรรวน น้ำขุ่นกวนล่องไปไม่กลับคืน ๒ สายลมฝนปนหนาวเหน็บร้าวผิว กายสยิวหวิวไหวให้สุดฝืน แรงฝนลมพรมพรำสุดกล้ำกลืน ฟ้าครางครืนคร่ำครวญชวนเหงาใจ ๓ นกน้อยเกาะคอนกิ่งยิ่งลมลู่ พอบังฝนทนอยู่ดูหนาวใหญ่ ซุกซบปีกสะบัดหางอย่างร่ำไร รอเมื่อใดฝนซาถลาบิน ๔ จากหน้าต่างมองเห็นเป็นนกเจ็บ หรือกรงเล็บโหดร้ายหมายชีพสิ้น เจ้าหลุดรอดศาสตราพาชีวิน ผกผันผินถิ่นปลอดรอดไพรี ๕ สัญชาตญาณระแวงแห่งภัยผอง เจ้าเหลียวมองรอบไปในถิ่นที่ แสงฟ้าแลบแวบไวเห็นได้ดี พักตรงนี้ดังใจได้บรรเทา ๖ โอ้นกเอยคลายใจคลายทุกข์โศก เพื่อนร่วมโลกคนนี้มิแกล้งเจ้า พักร่มไม้ใบบังยังที่เนา เป็นร่มเงารักษาตนอย่าหม่นทรวง ๗ โอ้เจ้าเอยพลัดรังทั้งไกลห่าง ต้องแรมร้างทางไปให้แสนห่วง เจ้าคงหิวโหยหาพาอกกลวง คงเป็นบ่วงชีวิตติดตัวมา ๘ เจ้าก็คงระแวงแคลงใจหวั่น จงอย่าพรั่นพรึงใดวางใจหนา แล้วจวนค่ำย่ำเย็นสนธยา รออุษาแสงสีค่อยรี่จร ๙ สายลมหนาวคราวค่ำฉ่ำด้วยฝน ที่โปรยปรนมิหยุดสุดทอดถอน จากหน้าต่างมองเจ้าซึมเซานอน บนกิ่งคอนว้าเหว่เอกากาย ขอบคุณครับ (http://upic.me/i/7u/140827050151.jpg) (http://upic.me/show/52613812) ๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๗ (http://upic.me/i/xf/39images.jpg) (http://upic.me/show/53095497) budnet.org ขอบคุณภาพจาก Internet ครับ |