หัวข้อ: ..ร้าวอารมณ์.. เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 14 พฤศจิกายน, 2557, 05:53:17 PM (https://scontent-b-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/v/t1.0-9/10676141_747381058665723_8381749561818215143_n.jpg?oh=c05cd36f5d9cca4afb3480f3f33ed933&oe=54D5EE0F)
..ร้าวอารมณ์.. ปลิดปลิวใบไหวสั่นก็หวั่นหวาด จิตเขลาขลาดพาดผ่านพาหาญหัก เมื่อหนทางย่างเดินต่ำเขินนัก ก็หน่วงหนักอัตตาพามืดมน เกิดอาลัยอาวรณ์ครั้งก่อนจาก เหมือนมีดบากกั้นขวางทางสับสน สักเพียงครั้งไม่นับลาลับตน สักเพียงหนสนไหมที่ใกล้เคียง สุขเมื่อสุขก็สุขจนสุดสุข แต่คราวทุกข์ทุกข์ดั่งถูกขังเยี่ยง เหล่าสิงสาราสัตว์แค่จัดเพียง สื่อสารเสียงโอดโอยโหยหวนมี ก็สุดแท้แต่ใครใคร่จริต จะเบือนบิดอารมณ์ระทมหนี จะเบือนบิดเหตุผลว่าตนดี สุดแต่จะย่ำยีหรือคลี่ปม ปรารถนาจี้จุดคือจุดหมาย แม้นชีพวายกลายบ้าไม่สาสม ต่างก็ยื้อถือเหตุกิเลสจม ร้าวอารมณ์ งี่เง่าขลาดเขลาเอง ! พิณจันทร์ ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ |