เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfa1/v/t1.0-9/10644711_1517352508536088_5157551665687731079_n.jpg?oh=f2e97b297370d11f6d84dc6d9f6c7177&oe=54DBD40C&__gda__=1424467079_bc771015d21ea564fb14cdaa8ad04d14)

~...เหมือนเดิม...~

ทุกค่ำคืนห้วงจิตฉันคิดถึง
ห้วงคำนึงถึงเธอมิเผลอไผล
เคียงห้วงฝันนั้นเยือนสู่เรือนใจ
ดั่งอยู่ในครองเรือนเสมือนจริง

ตื่นแต่เช้าดูแลเป็นแม่บ้าน
ค่ำคืนผ่านงานผ่องคือน้องหญิง
กาแฟเช้าเราสองปองระวิง
เอนกายพิงอิงดื่มมิลืมเลย

หากมิอิ่มลิ้มรสมิอดหมาย
เพียงแต่ชายนั้นขอมิรอเฉย
ทั้งข้าวปลาอาหารสำราญเคย
อิ่มนอนเกยอีกหนมิบ่นนำ

ถึงเวลาทำงานออกบ้านห่าง
จุมพิศปรางต่างปองประคองขำ
หากอ้อนออดกอดไว้และให้จำ
ถึงคืนค่ำจำไว้และให้รอ

เมื่อชายไปทำงานเรือนชานผ่อง
หน้าที่ปองครองครัวถ้วนทั่วต่อ
อาหารเย็นเป็นหวานประสานคอ
และมิท้อรอชายเคียงกายนอน

นั่งนอกชานหวานในหัวใจเปี่ยม
ดั่งขวัญเรียมเตรียมหอเคล้าคลอหมอน
นั่งคอยทางสว่างแล้วแก้วลาคอน
ตะวันจรถึงเช้า..เหงาเหมือนจริง....เฮ้อ!

~พิณจันทร์~