|
หัวข้อ: อารมณ์กาพย์ เริ่มหัวข้อโดย: คอนพูธน ที่ 16 พฤศจิกายน, 2557, 05:01:28 PM (https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQVQbe8Ad3mISJ59le5YDZt_QpkPwlBte5fqE2Y2KmvPJZktSOo) ลึกพฤกษ์หลงพง (http://1.bp.blogspot.com/-qiWUNZpmgFc/TxDvxXf9SLI/AAAAAAAAWDA/PY7meYwaDFY/s320/364074whi7y970rf%255B1%255D.gif) ๏ เฉพาะกิจ “อารมณ์กาพย์” จรดคำกล่อมพลางบรรณการ ร้อยเจิดอักขราจาร เพลงคนจรเรียงกำจาย ๏ สุดกู่ออกหากิน แม่บินไกลลูกจึงกราย งามพิศุทธิ์แดดก่อนสาย อุ่นอุ่นสาดชื่นตามประสา ๏ หัดบินปีกบางบาง หัดบินร่มพฤกษ์บัง ค่อยห่างรังเหมือนเพลินอุรา ชมพร่างธรรมชาติพา หลากอำไพวางเคียงประไพ ๏ ลูกนกเอยเริ่มสนาน ลำธารหนอยื่นชื่นคะใน เย็นล่องสายน้ำไหล ดงพงลึกสวยงามละเลง ๏ เหนื่อยพักมองหินผา ฟังคราเพื่อนนกร้องเพลง พิเราะหวานครวญวังเวง สำเนียงแว่วคงทิพย์สวรรค์ ๏ หยาดพิรุณปรอยมาโรย หยาดพิรุณปรอยมาโรย เม็ดโปรยรินทั่วแดนอรัญ กอดขวัญ!!พลอยปลอบขวัญ เหลียวซ้ายขวาทบทวนความ ๏ แน่แท้นกหลงทาง รอบกายว้างเพียงป่าวาม นึกเธอ!!แม่คงถาม หาวุ่นเธออยู่ใดสถาน? ๏ หวาดเมื่อชำเลืองเมียง เสียงฝนหมายหยอกซอกมาน “แม่ขา” ลูกนกขาน เรียกเพรียกครั้นน้ำตาคลอ ๏ ที่ไหน?จักทำไฉน? แม่อยู่ไหน?เถิดเคียงพะนอ หลงเสียงพฤกษ์สีซอ บันเหินซนดั่งหยาดสรวง นั่งร้อง!!!ลูกนกรอ คิดถึงเรือนอยากคืนรัง๚ะ๛ คอนพูธน (http://2.bp.blogspot.com/-o_-XZ-KvDZY/T967c-R-FGI/AAAAAAAAi6M/B1uhCuLyQmw/s1600/qlsrtn7hm2d.gif) |